Aan de vooravond van 2011, in het jaar dat de Dutch Bloggies het bijltje erbij neerlegde, denk ik na over de blogs. Het voelt als een soort breekpunt maar niet in de zin van professionalisering zoals zovelen ons doen geloven.
Natuurlijk heeft inmiddels elk bedrijf dat een beetje digitaal snugger is een blog. En natuurlijk haalt niemand het nu nog in zijn harses om een statische website te maken die er versteend uitziet.
In 2005 nam ik een stap die de rest van mijn bestaan als blogger drastisch zou veranderen: ik besloot in het Nederlands te gaan bloggen. Daarvoor was het internet voor mij een geglobaliseerd ding. In 2005 ging die vlieger niet meer op.
Ik begon door Wassenaar te fietsen, vrijwel dagelijks. Als ik een postbus op straat zag dacht ik aan Poste Restante. Ik dacht na over de mogelijkheden van een bloggend bestaan. Een mooier bestaan was niet denkbaar.
De blogger kan overal wonen en werken. Ik realiseerde mij dat om die droom te realiseren ik alles al in huis had. Het was zuiver een kwestie van elke dag aan de slag gaan. Simpel.
Ik blog dus ik besta. Je doet een New Post, schrijft iets, plaatst een foto, een video of een stuk audio en drukt op Publish. Hoe vaak heb ik dat inmiddels gedaan?
Een echte blogger blogt om het bloggen. Een echte blogger is een verhalenverteller. En een glimlach verschijnt op zijn gezicht als ‘ie oude blogposts terugleest. Een stuk geschiedenis openbaart zich. De blogger documenteert zijn eigen leven en er is niemand die hem dat kan afnemen.
BEGREPEN?
Geef een reactie