Deze week ben ik bij een aantal Smart Working Centra op bezoek geweest, hoewel ik dat zelf flexwerkplekken noem, werkplekken voor Vrije Werkers. Werkers die los van tijd en plaats hun werk kunnen doen. Met een laptop onder de arm nemen de Vrije Werkers ook met alle gemak in een cafeetje plaats. WIFI en wat verse koffie is alles wat men nodig heeft.
Kortom, de ingrediënten voor een flexwerkplek zijn wat mij betreft eenvoudig: een frisse ruimte met wat tafels en stoelen, WIFI, een koffiemachine en een giftenpot. En vraag vervolgens wat creatievelingen uit je netwerk om de boel wat op te leuken. Ga een middag shoppen bij de kringloop met wat mensen die een neus voor smaak hebben en je hebt een gave werkplek.
Ik ben zelf samen met 2 zakenpartners een jaar lang (!) op zoek geweest naar een geschikte locatie die voor weinig geld op bovengenoemde wijze is in te richten. Maar dat leidde tot niets. Telkens sneuvelde het op een veel te hoge vierkantemeterprijs. Moedeloos werden we ervan. Af en toe riepen we verwijtend de onderhandelaar aan de andere kant van de tafel toe dat het tot leegstand zou gaan leiden, dat puur op dure vierkante meters afrekenen van hem. We hebben gelijk gekregen. De zakelijke leegstand die niet slim benut wordt neemt met de dag schikbarend toe. En dit terwijl de cafeetjes bomvol zitten met laptoppende Vrije Werkers.
Terug naar deze week. Ik was dus op bezoek bij faciliteerders van werkplekken, de een wat sjieker dan de ander. Sommigen werken op abonnementsbasis, anderen zijn per dag te boeken. En buiten deze week om ben ik al eerder bij heel veel van dit soort centra op bezoek geweest. Bekende plekken in Utrecht, Leiden, Rotterdam en Den Haag. En in alle varianten.
Gisteren zou ik bij een Smart Working Center een video-item draaien van mensen die werken, het probleem was alleen: er zat niemand te werken. En om nu de ruimtes te gaan filmen met een voice-over van mijzelf, dat leek mij geen goed plan. Vandaar dat ik vandaag tot geen video ben gekomen helaas. Het Smart Working Center van vandaag is helaas geen uitzondering op de regel, bij veel van die centra kun je een kanon afschieten. Geen hond zit er te werken, laat staan een mens. En waar het precies aan ligt is een lang verhaal maar wat ik wel constateer is dat veel van die centra geeneens een goeie website hebben, laat staan dat ze Twitter account hebben of een blog bijhouden. Binnen is het geen bruisende boel en online heeft men dus ook niets te melden. Die 2, online en offline gaan hand in hand samen. Besta je niet online, dan besta je dus ook niet in het echt.
Nu zet mijn opdrachtgever van deze week, Bereik!, zich in voor het verbeteren van mobiliteit en dat was dan ook de reden voor hen om diverse Smart Working Centra deze week in het zonnetje te zetten. Zo kun je deze week (t/m 11 november) gratis gebruik maken van diverse centra, ook bij de centra waar je normaliter duur moet betalen. Die opsteker kunnen de meeste centra dus best gebruiken, klandizie! Toch kwam ik erachter dat diverse baliemedewerksters (ja, traditioneel dus vrouwen) niet eens van deze gratis week afwisten. Ik zal het je nog sterker vertellen: toen ik ergens uitsprak dat dit de week van Het Nieuwe Werken is, kreeg ik van 2 balievrouwen een holle lege blik. Het begrip was overduidelijk onbekend.
Sommige van deze flexkantoren zijn trouwens alleen met de auto goed bereikbaar, bijvoorbeeld omdat ze in een zeer slecht bereikbare industriewijk liggen. Zo ook mijn bestemming van gisteren die volgens Google Maps op 42 minuten (!) loopafstand van de bus lag! Tenzij je een halve kilometer het fietspad lopend neemt, want dan zijn het er ineens nog maar 10. De afstand Den Haag – Rotterdam kwam daarmee op een uur en een kwartier te liggen en ondanks dat we voor de 10 minuten-variant kozen.
Hier in Den Haag waar ik woon kun je in heel veel cafeetjes prima werken. Ik heb er zelfs speciaal een WIFI-kaart voor opgezet omdat met mij heel wat anderen willen weten waar je in Den Haag aan de WIFI kunt ‘hangen’ terwijl je wat koffie tot je neemt. De flexkantoren die er ook zijn, uitzonderingen gelukkig daargelaten, zijn of te duur, of te slecht bereikbaar. Of gewoon eng leeg, alsof jij de enige bent die zo gek is om daar te willen komen werken.
De zakelijke leegstand neemt met de dag toe. Mensen die vanuit huis of café werken ook. Die 2 hebben dus overduidelijk meer met elkaar gemeen dan pandjeseigenaren willen of durven toe te geven. Het gat in de markt met bijbehorend businessmodel lijkt mij overduidelijk. Alleen het punt is: niemand die het doet. Ik som het daarom nog maar eens op: leegstaand pand, tafels en stoelen, koffiemachine, giftenpot, een gezonde dosis creativiteit, WIFI en communicatoren met een neus vol passie voor sociale media en je bent klaar. Da’s pas Smart als je het mij vraagt!
Geef een reactie