Het mag een wonder heten dat ik de stad weer teruggevonden heb. Nu dat verdomde hotel nog. Komt door die klote light-variant natuurlijk. Of hoe het ook mag heten. Niet minder alcohol maar juist minder koolzuur. Ja, wist ik veel! Wie verzint zoiets? Het viel zwaar, plotseling. Niet verkeerd, daar niet van, maar gewoon raar.
Ik moet weer een black-out hebben gehad. In New York nota bene! Juist hier waar ik geen mens ken. Verre van handig. Het mag een godswonder heten dat ik niet in paniek ben geraakt. Tenminste: nog niet. En trouwens, waar is Doc? K. zei nog: “jullie gaan toch aan het bier, dan ga ik liever naar die ene bookstore en blijf dan lekker op het hotel chillen”.
Maar als ze echt naar die bookstore is gegaan – fuk, hoe heette die zaak ook alweer? we zijn hier al potdomme dik 5 dagen! – vraag ik me nu toch af of ze het hotel heeft weten te vinden. Ze is net zo slecht in namen als ik. Hoe het hotel heet zou ik niet weten. Iets met Chelsea en dan nog iets. Nee, het komt echt niet door de drank.
Het kan op klaarlichte dag gebeuren. Ineens, alles kwijt. Geen naam die je meer te binnen schiet. Zweten. Paniekaanvallen. Alsof de grond onder je vandaan wordt geslagen. We hebben er beiden last van.
Gelukkig is het rustig op straat. Het begint al een beetje licht te worden. Hoe laat zal het zijn? En ben ik de enige op de fiets nu in New York? Hoewel ik tegen Doc nog gezegd had dat het fietsen in New York een makkie is, het tegendeel blijkt waar te zijn. Nee sterker nog, ik heb doodsangsten uitgestaan gistermiddag. Vandaar dat ik Doc dus belde om naar Coney Island te gaan.
Zullen er nog kroegen open zijn rond dit tijdstip? Of misschien gaan er juist wel kroegen open rond dit tijdstip? En wat zal ik daar dan aantreffen? Alcoholisten die me doen denken aan Charles Bukowski? Op papier klinkt dat misschien nog wel goed maar in de praktijk zullen dat toch allemaal van die figuren zijn die met rust gelaten willen worden. Van die gasten die alleen willen zuipen. Van die gasten die echt niet zitten te wachten op een Nederlander die verdwaald is. Of misschien tref ik er wel vrouwen aan die op zoek zijn naar een man. Van die vrouwen die kunnen zuipen en vechten als een vent. Geen zin in.
En toch rem ik plotseling af. Een kroeg met de illustere naam “The Man With The Horn” prikkelde mijn fantasie waarschijnlijk. Nee, sterker nog: zag ik daar Doc niet net naar binnen lopen?
(wordt vervolgd…)
Voor: een reis naar New York – die ik wil winnen!
(Foto: auggie tolosa / Licentie: Creative Commons BY-SA)
Geef een reactie