Heb jij vast ook: dat je naar iets op de NPO of Netflix zit te kijken en dat je partner je plotseling aankijkt met die bekende vragende blik.
“Wat zegt ‘ie nou?”
Geen idee.
“Worden we doof?”
…
De oplossing: de ondertiteling aanslingeren!
Nu vormen mijn vriendin en ik geen uitzondering op de rest. Het niet kunnen volgen van dialogen blijkt een wijdverbreid modern fenomeen te zijn. Hoewel je zou verwachten dat dankzij de moderne techniek het geluid erop vooruit gegaan is, precies het tegendeel is het geval. Dialogen zijn vandaag de dag slechter te volgen dan vroeger. Wat mij betreft zijn de hoofdoorzaken: 1 poen en 2 de ondertiteling.
Vroeger werden alle dialogen in een film na het filmen opnieuw in een studio opgenomen en ge-lipsynced met de beelden van de film. Tegenwoordig houden de filmbazen dat geld liever in hun eigen zak want ze weten dat er een alternatief is: ondertiteling.
Het is opvallend hoe slordig er tegenwoordig wordt gesproken. Binnensmonds gemompel lijkt het nieuwe normaal. Met name jonge mensen hebben er een handje van om te praten alsof hun bovenlip bevroren is. De mens is een kuddedier en dus lult men elkaar maar slordig na. In Amerika teistert de krakende stem al jaren zowat alle podcasts, series, en films. Maar ook in het Nederlands is een spraakgebrek eerder de norm dan uitzondering.
Voor een podcastmaker als ik… de hel!!!
En zo zie je maar weer: niet alles was vroeger slechter.
(omslagfoto: Publiek Domein Wikipedia)
Geef een reactie