Ik heb in de loop der jaren echt heel veel geschreven. In de jaren voor Twitter waren dat soms wel drie blogposts per dag. Het blog is een geweldige vorm om met het universum te communiceren. Een soort indirecte communicatie. Zoals een lied dat ook is. Of een podcast. Je schiet iets de wereld in, in de hoop dat andere personen het zullen ontvangen. Wat zij ermee doen kan ik niet overzien. Soms reageert men op mijn blog via het commentaar en wordt de communicatie direct. Soms via Mastodon. Maar meestal houdt men die reactie voor zichzelf.
Soms peins ik wat. Of ik niet eens een vervolg moet maken op Bloghelden (2010). Niet een vervolg-geschiedschrijving, maar een verzameling Bloghelden van Nu. Wie zijn nu in Nederland de bloggers die de vlam hoog houden?
Frank Meeuwsen
Ik heb Frank verteld dat ik interesse in deel 2 van Bloghelden heb. Want bloggen is wat mij betreft nog even te gek als toen het nog geen bloggen heette, toen we nog gewoon in HTML het nieuwste bericht boven het vorige plaatsten. Ruim voor de eeuwwisseling.
Denkt de lezer mij te kennen aan de hand van wat ik hier schrijf op mijn blog? Het is zelfs zeer de vraag of je als blogger jezelf wel kent. Tot op zeker hoogte kun je kritisch naar jezelf kijken maar je zult altijd anderen nodig hebben om dat beeld redelijk zuiver te krijgen. Geef iemand een vakantie in zijn uppie in de woestijn en de persoon zal zich hol en leeg voelen. Hebben wij wel een kern?
Alles is altijd afhankelijk van de omstandigheden. Daarom geeft iedereen een eigen interpretatie aan wat ‘ie leest. Het is afhankelijk van de gesteldheid van de lezer, of ‘ie lekker geslapen heeft, het moment van de dag et cetera. Ook de blogger zal zodoende telkens weer iets anders lezen als ‘ie een oude blogpost herleest. Dat is het mooie ervan, want tekst oogt vaak concreet en feitelijke – een bewuste sequentie van woorden – de interpretatie ervan en het gevoel dat erachter ligt is altijd een interpretatie van de lezer. Hoe goed je als schrijver je best ervoor doet om de lezer daarin te dwingen, het is bij voorbaat mislukt. De een neemt het letterlijk, de ander figuurlijk. En weer iemand anders leest van alles tussen de regels.
Geef een reactie