De titel heb ik gejat van het artikel The iPhone’s Notes App Is the Purest Reflection of Our Messy Existence van Wired. Een artikel over de moderne mens die zijn halve of hele bestaan opslaat in een notitie-app.
At a recent karaoke night, all my friends pulled out their phones to compare our lists of songs we liked to sing; I screenshot mine to share, only to have someone point out that “Teenage Dirtbag” was on it multiple times. (I was probably drunk.) I have a list of funny things my kids have said (“pee is the rain of my butt”), a description of Young’s double slit experiment, and a note that says, with no explanation, “Things That Are Full of Beans That Shouldn’t Be.” (I guess I was not aware of the meme.)
Herkenbaar, ik noteer me ook het apenzuur. Mijn Notes-app staat vol met ingevingen, recepten, scans van documenten, overpeinzingen, gekopieerde teksten van anderen, teksten waarvan ik me bij het teruglezen soms afvraag wat mij bezielde om het te noteren en andersoortige onsamenhangende zooi die een beeld schets van… ja van wat eigenlijk? Van mijn rommelige bestaan?
Ik vind dat het woord rommelig de aard van de mens complimenteert. De mens is nou eenmaal rommelig en probeert hier en daar orde te scheppen om dingen terug te kunnen vinden om het overzicht te bewaren. Het geweldige van Notes is dat ik er geen orde in hoeft aan te brengen. Ik flikker het er gewoon allemaal in. En alles gewoon onder elkaar, ik gebruik geen mappen. Alleen al het nadenken over “in welke map hoort deze gedachte eigenlijk thuis” is al een gedachte teveel.
Het zijn dingen die je wellicht niet zo snel op mijn blog zult lezen. Zaken die ik lekker voor m’n eigûh houd.
“What’s in your Notes app” is the new “what’s in your bag.” We all have a Notes app. And we all pour the darkest (and brightest!) moments of our souls into it.
Geef een reactie