De beste Nederlandstalige popnummers volgens de Volkskrant… maar waarom?

Volgens de Volkskrant is Watskeburt?! van De Jeugd van Tegenwoordig het beste Nederlandstalige nummer aller tijden. Wat mij betreft is het een geinig nummer maar ook zwaar ingehaald door de tijd en is het voorbijgestreefd door betere nummers van De Jeugd.

Ook op de rest van de lijst kun je een hoop aanmerken.

Zo staat op nr 83 het ouwbollige nummer Je bent niet hip van Patricia Paay.

The Scene grossiert in afwezigheid.

Niets van het solowerk van Henny Vrienten is in de lijst te vinden. Het enige dat genoemd wordt is het oude werk dat hij met Doe Maar maakte.

Ook mijn oude band MAM heeft de lijst niet gehaald. Volgens sommigen zorgde ons nummer Maternité voor een kantelpunt in de Nederlandstalige muziek. Ik heb er een podcastserie over gemaakt.

Het is best treurig, de manier waarop er in Nederland over popmuziek geschreven wordt. Dat gaat altijd op een Jip en Janneke-toontje met wollig taalgebruik. Zo lees ik bij de nummer twee van de lijst, Bitterzoet van Eefje de Visser:

De Visser is een meester in het neerzetten van sferen. In een galm van aangehouden synthakkoorden en gestapelde zang doet de tekst denken aan de heimelijke spanning van een clandestien afspraakje, maar je krijgt er geen vat op.

Voor goede muziekanalyses moet je bij de bloggers, podcasters en de vloggers zijn. Deze analisten gebruiken gewoon muziektermen om uit te leggen hoe de muziek in elkaar steekt en wat het bijzonder en mooi maakt.

Bekijk bijvoorbeeld het recente interview van Rick Beato met Brad Mehldau (woont trouwens in Nederland). Brad en Rick hebben het over de relaties tussen akkoorden en intervallen als ze de muziek analyseren. En dan denk je misschien: ja maar dat is voor een klein publiek. Uh nee dus, Rick Beato is goed voor 4 miljoen volgers. Het publiek snakt hier overduidelijk naar en wil begrijpen hoe de muziek in elkaar zit en waarom een bepaalde constructie voor ontroering zorgt.

Die top-100-lijst van de Volkskrant slaat wat mij betreft de plank volledig mis omdat het geen enkele onderbouwing geeft waarom de muziek goed is. Het is slechts een lijstje van smaak.


Abonneer je op mijn berichten

Bepaal zelf de frequentie waarin je mijn artikelen wilt ontvangen (direct, dagelijks of eens per week). De link om dit in te stellen vind je in de bevestigingsmail.

Reacties

5 reacties op “De beste Nederlandstalige popnummers volgens de Volkskrant… maar waarom?”

  1. Raul V. avatar
    Raul V.

    De Volkskrant hè? Da’s merendeels crap. Hebben keuzes gemaakt. Niks meer luis in de pels. Spreekbuis van kapitaal en politiek. Bijkomend probleem: minuscuul taalgebied.
    Beato natuurlijk!!! Die 4 miljoen zijn allemaal hele en halve muzikanten. Toch worstelt hij ook. Doet veel te weinig aan nieuwe muziek. Want krijgt minder views. Z’n publiek vergrijst en blijkt toch vooral de vorige eeuw te waarderen.

    1. Marco Raaphorst avatar
      Marco Raaphorst

      Ja het is behoorlijk arbeidsintensief om muziek te analyseren. Toch is het eigenlijk een vereiste voor het culturele erfgoed om de constructie van muziek ook te documenteren. We houden nu precies bij wat de pers over de culturele fenomenen schrijft maar daar zit weinig analyse bij. Vroeger, middels bladmuziek, was dat automatisch een gegeven (hoewel dat niet een volledige analyse is omdat bladmuziek geen duiding geeft over sterke relaties tussen noten en akkoorden bijvoorbeeld). Maar dit is nu bijzaak geworden.

      Beato zie ik ook nieuwe muziek reviewen maar daar heeft hij geen hoge pet van op. Vaak zijn het dan ook flinterdunne melodietjes bestaande uit een paar noten. De lijst van de Volkskrant staat ook vol met meuk, slappe muziek en krankzinnig kinderlijke rijmpjes.

  2. Huub Koch avatar

    Fijn weer èn deze kunnen ze in hun zak steken.
    Pieter Klok en consorten kunnen uit vissen gaan.

  3. Raul V avatar
    Raul V

    You’ll Hear It ook interessant. En Wings of Pegasus…..
    Ik ben pensionado maar ben nog altijd bezig nieuwe muziek te ontdekken. Zoveel goeie muzikanten!!! Maar componeren is lastiger dan spelen. Maar dat is van alle tijden.
    Lange tijd speelde men vaak standards. Om brood op de plank te hebben? Dat doet de huidige generatie veel minder.

    1. Marco Raaphorst avatar

      Ja en Adam Neely vind ik ook onwijs goed https://www.youtube.com/@AdamNeely

      Interessant wat je je schrijft, dat componeren lastiger is dan spelen. Ik heb periodes dat dit voor mij ook geldt, of soms ook omgekeerd. Op jamsessies worden vaak wel veel standards gespeeld. Het veranderen van standards, bijvoorbeeld door de harmonie drastisch aan te passen, wordt weinig gedaan in popmuziek. Maar bv Brad Mehldau doet dat wel en onwijs goed. Mag meer navolging krijgen. Bovendien houdt het die muziek levend.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.