Toen Deep Blue in 1996 van Garri Kasparov won, wat ging er door hem heen? En wat dacht Go-speler Lee Sedol toen hem 20 jaar later precies hetzelfde overkwam?
Ik hoef niet te gissen naar de antwoorden want hun verhalen zijn opgetekend. Het verliezen van de computer betekende een totale verlamming voor Kasparov en Sedol. Het was alsof ze tegen een nieuw soort wezen gespeeld hadden dat beter was in alle opzichten. Maar eigenlijk viel het met geen pen te beschrijven. Het was een nieuw soort intuïtie en een nieuw soort intelligentie. Het was buitenaards en viel niet meer terug te draaien.
Het moet een beetje hebben gevoeld zoals toen men in 1945 Trinity tot ontploffing bracht. Ook toen was het ieders voorstelling te boven gegaan. De wetenschap had een monster gecreëerd. Maar toen de VS er eentje op Nagasaki dropten, pende Oppenheimer zijn berouw neer:
I have blood on my hands
bron
De wetenschap had een monster gecreëerd.
Neural computing
De computer waar Lee Sedol tegen speelde was gebouwd rondom een neuraal netwerk, een model dat we met AI aanduiden. Het model was getraind om een doel te behalen: de wedstrijd winnen. De computer had het zichzelf geleerd door simultaan wedstrijden tegen zichzelf spelen. Het leerde wanneer het verloor en werd steeds beter door miljoenen potjes te spelen. Als Sedol lag te slapen, dan nog was de computer zichzelf aan het trainen.
Het was een test om aan te tonen dat de computer slimmer was dan de mens. Opnieuw had de wetenschap een monster gecreëerd.
Inmiddels weten we dat deze techniek ook voor creatieve doeleinden ingezet kan worden. Zo deed Rolling Stone een halve maand geleden een experiment door een tekst en de muziek door AI te laten generen. ChatGPT stelde een titel voor: Soul of the Machine.
De computer kan zichzelf uitstekend trainen op basis van input de juiste output te leveren. En als jij niet helemaal tevreden bent met het resultaat dan zal de computer die kennis gebruiken en tegelijkertijd opnieuw 5 variaties tonen.
Wie deze interactie met de computer kent zal moeten toegeven dat het alleszins prettig aanvoelt. Je zou haast zeggen: menselijk. Omdat de computer zo goed naar je luistert, dienstbaar is en goed werkt levert.
Ik haalde de tekst van Grijs (geschreven door mijn vriendin Karin Ramaker) door Suno en gaf als prompt slechts ‘pop’ op. Dat leverde de volgende output op:
Het is wat mij betreft beter dan menig songfestival-liedje. Er zitten zelfs een paar slimme melodieuze en harmonieuze vondsten in.
De computer als vriend
Er wordt nog altijd driftig geschaakt en Go gespeeld. Alleen niet professioneel, want daar zijn computers voor uitgesloten. Dit geldt voor creativiteit nog niet. Waarom wordt de schaakcomputer wél gezien als een oneerlijke concurrent en AI in andere toepassingen, zoals muziek, niet?
Zelfs voor oorlogvoering gelden er nog geen regels. Israël zet nu elke dag AI in om het Palestijnse volk uit te roeien en niemand treedt ertegen op. Moet er niet heel snel een wet komen die deze vorm van oorlogsvoering verbiedt?
Hiermee wil ik overigens niet zeggen dat er niet ook goede aspecten aan AI zitten. Denk bijvoorbeeld aan de grote medische uitdagingen waarvoor we staan in geval van ziekten en epidemieën. Of wat te denken van de grote vraagstukken rondom het klimaat? AI speelt hierin al een grote rol. Dus het monster heeft ook positieve eigenschappen.
Maar ondanks die positiviteit zullen we criteria moeten verzinnen voor het diskwalificeren van AI wanneer het een valse concurrent van de mens is. Laten we beginnen door te eisen dat er duidelijk gemaakt wordt wanneer er AI in het spel is. En sta bijvoorbeeld niet toe dat een mens copyright kan claimen wat een computer gemaakt heeft. En zo verder…
Fascinerend en beangstigend tegelijk!
Geef een reactie