Ik zit hier op de Veluwe met mijn laptop. De meeste stemmen voor Flick Radio zijn inmiddels opgenomen, dus kan ik nu echt lekker aan de slag; muziek en geluiden toevoegen zodat het een echte film zonder beelden gaat worden. Hoewel dat ergens denigrerend klinkt, alsof het een minderwaardige film zou zijn. Noem het een Radio drama. Nee geen hoorspel, een benaming die ‘raad eens hoe ik dit geluidje heb gemaakt?’ associaties bij mij opwekt.
Geluid is natuurlijk het enige dat we in Flick Radio kunnen gebruiken, want het is radio wat we maken. En dat is juist geen beperking, want in tegenstelling tot een film, zal de luisteraar zelf beelden moeten gaan vormen op basis van het geluid. Dat is bij een film natuurlijk ook het geval, maar zonder beelden wordt de fantasie van de luisteraar nog veel meer aangesproken. Ik vind het heerlijk om zo te kunnen werken. Audio is mijn ding, zonder meer. Dol op geluid.
En wat een genot om vanaf de laptop te kunnen werken. Met mijn laptop kan ik alles: editen en mixen waar ik maar wil. Aan de rand van een zwembad, met de tenen in het zand, ’s nachts tijdens een trans-Atlantische vlucht, bij Bert aan ’t Ij, vanaf de Veluwe dus op dit moment, terwijl mijn dochter Puck actief aan een Karaoke meedoet (ja, tuurlijk heb ik ff een paar foto’s genomen, maar dit terzijde). Dat stimuleert mijn creativiteit enorm moet ik zeggen. Een gevoel van vrijheid.
Voor de muziek van Flick Radio gebruik ik soms hele lichte ritmes, een soort tikkende pulsjes. Dat mengt heel lekker met de stemmen. Het verhaal is op te delen in verschillende episodes. Elk deel krijgt van mij zijn eigen tempo en sfeer. Het tempo stem ik af op de stemmen, maar wanneer de stemmen uit de pas met het tempo gaan lopen corrigeer ik het. Dat blijkt als een speer te werken. De geluiden die ik gebruik zijn over het algemeen ook ‘klein’, zodat ze de stemmen niet in de weg gaan zitten. Wanneer ik synthesizer geluiden voor software pakketten maak wordt mij altijd gevraagd om een aantal ’to impress’ geluiden te maken, geluiden die het goed doen om te imponeren maar die geen musicus ooit zal gebruiken. Voor Flick gebruik ik het tegenovergestelde: ‘bread and butter’ geluiden. Geluiden dus die zich lekker laten mengen.
De hele productie zet ik in elkaar met Ableton Live. Live is een genot om mee te werken. Al jaren gebruik ik het. Natuurlijk in combinatie met een voorraad eigen gebraden geluiden, zoals bijvoorbeeld het geluid wat ik voor de geweldige Live synth Operator programmeerde: R-crackleBEAT. Het geluid simuleert een tikkende plaat. Luister maar:
Maar ik heb ook vele alternatieven van dit soort zacht tikkende geluidjes, van die prachtige subtiele pulsjes. Aangestoken door een ouder Radio drama van Bert, Meneer A, kwam ik terecht bij de muziek van Jan Jelinek. Hij maakt gebruikt van subtiele klikjes, pulsjes, meestal afkomstig van oude jazzplaten. Ik doe ongeveer hetzelfde zonder hem te willen imiteren. Luister bijvoorbeeld maar eens naar mijn oude track Baby:
Ach, ik kan zo nog wel uren doorgaan. Misschien moet ik ook maar eens een video mee laten lopen. Dan kan ik laten zien hoe ik het doe. Misschien wanneer ik bij Bert thuis aan het editen ben, aan het ’t Ij. Iets voor een volgende keer dus. Nu weer ff die karaoke checken. Puck zal waarschijnlijk iets van K3 willen gaan zingen.
Geef een reactie