Sommige mensen op Twitter hebben er plezier in om iemand die zij volgen maar die niet terug volgt aan de lijst Does-Not-Follow-Me-Back toe te voegen.
Mensen die mij gaan volgen en er vervolgens vanuit gaan dat ik hetzelfde moet doen zijn niet fris onder hun petje. Doe normaal zeg! Dat soort mensen gaan in een café naast iemand zitten en roepen dan na 10 minuten: “zo, nu ben jij mijn vriend”. Dat idee. Schrikbeeld. Opzouten!
Hieronder een paar regels die ik min of meer voor mezelf hanteer om uit te vogelen of ik wel of niet iemand ga volgen op Twitter:
- de persoon tweet op karakteristieke wijze
- de persoon is een bekende
- de persoon is communicatief op twitter
- de persoon heeft een paar keer op een leuke manier gereageerd op mijn tweets
Veel mensen betrap ik erop dat ze stiekem zoveel mogelijk volgers willen hebben. Mij zegt dat helemaal niets. Tweet gewoon iets goeds. Ontroer me. Breng me op andere gedachten. En laat zien wat je kunt!
Geef een reactie