Echt goeie verhalen financier je desnoods met je eigen spaargeld. Het is een ouwe documentairemakers truc. Je voelt de innerlijke noodzaak en dus ga je aan de slag. Al moet je er een 2e hypotheek op je huis voor nemen.
Of is er misschien ook een andere manier?
Storytelling
In de laatste aflevering van het tv-programma Leven in de Brouwerij vertelt de chefkok van een Amsterdams’ tweesterrenrestaurant: “Nou ik denk dat het ook om storytelling gaat. Ik denk dat als je die storytelling – Amsterdam, een brouwer, het verhaal achter bier – als je dat kunt overbrengen op je gast en daar een fantastisch gerecht naast kunt zetten, nou dan hebben we toch alleen maar een win-win?”
Zodra de term storytelling valt, en die valt al snel vandaag de dag, trek ik een wenkbrauw op en begint het Haagse zuur in mij een beetje op te spelen. Het is storytelling hier en het is storytelling daar maar een echt goed verhaal is het meestal niet. Geen lifechangers, geen verhalen die je doorvertelt aan je vrienden.
Toen ik mijn audiodocumentaire Oostende Healing maakte in 2014 legde ik de lat hoog. In Oostende ging ik op zoek naar een nieuw verhaal over de grote sexuele heler met de naam Marvin Gaye die daar begin jaren 80 straatarm, verslaafd en depressief was aangemeerd en onderdak vond bij de Vlaming Freddy Cousaert. Kortom: een mooi staaltje herbronnen aan de Belgische kust waar geen reet te beleven valt. Totdat de firma Roland onze swingende vriend een drumcomputer cadeau doet…
Ik duwde ze allemaal een audiorecorder onder de neus, de mensen die Marvin nog gekend hebben: Arno Hintjens, Mike Butcher, Serge Feys, Johan Verstreken, Michele Cousaert, Pascale Cousaert, Tom America en Danny Willems.
Hilversum
Na Oostende Healing begon ik te peinzen: zou ik zo’n audiodocumentaire vaker kunnen maken? Voor welke radiozender/programma dan en hoe kom ik aan geld?
Voor de uitzending van Oostende Healing op Radio6/NTR kreeg ik een onkostenvergoeding. Een paar honderd euro. In ieder geval geen vergoeding die de werkelijke tijd die ik er fulltime aan had gespendeerd afdekte (twee en een halve maand). Maar goeds, ik was wel blij en trots omdat hij werd uitgezonden zonder enige inbreng of bemoeienis van derden. Van de NTR kreeg ik carte blanche nadat ik hen een montage van de eerste paar minuten had gestuurd.
Maar goeds, zonder mijn spaarpot was Oostende Healing er dus nooit gekomen. En zonder die innerlijke noodzaak natuurlijk ook niet.
Een paar maanden later kreeg ik een idee voor een opvolger, voor een nieuwe radiodocumentaire. Ik mailde de hoofdredacteur van Radio6/NTR Robert Soomer, die direct enthousiast raakte. We voerden er diverse gesprekken over tot plotseling het doek viel voor Radio 6. Voor ik er erg in had was die hele Hilversumse bende dus in ene pleitûh. What the fuck!?
Inmiddels zijn we alweer een paar jaar verder. En opnieuw pleeg ik roofbouw op mijn eigen spaarpot. Ik ben bezig met een reeks van 10 episodes over muziek. In een jaar tijd heb ik hiervoor een kleine 19 uur aan interviews met ondermeer Henk Hofstede, Henny Vrienten en Spinvis opgenomen. De editing is een helse klus dat me al weken van de straat houdt. Zwaar, maar straks is het klaar!
Het mag wat spaarcenten kosten
Die eigen spaarcenten die ik er telkens tegenaan gooi, dat is natuurlijk ergens wel een beetje zot. Alsof je je eigen gitaar in de fik moet steken om het warm te krijgen.
Goeie muziekverhalen zijn noodzakelijk om onze muziekcultuur goed te cultiveren. Maar die verhalen moeten dan wel gemaakt kunnen worden. Ik denk dat de podcast als vorm zeer geschikt is voor het documenteren en het vertellen van dat soort verhalen. Maar we zullen hier in Nederland met z’n allen wel manieren moeten vinden om de boel te financieren. Het verdwijnen van Radio 6 is een teken aan de wand. Op de radio is er vrijwel geen plek meer voor dit soort verhalen. Maar online, dankzij de podcast, zijn die plekken er wel.
In Amerika loopt de financiering van podcasts tegenwoordig op rozen. De adverteerders staan letterlijk in de rij. Het is natuurlijk een groter land dan Nederland met een grotere afzetmarkt dankzij de taal. Maar wat daar kan, moet hier toch ook kunnen? Al is het maar op een kleinere schaal.
Een podcast als This America Life (begonnen als radioprogramma) is al sinds lange tijd populair. Super kostbaar om te maken (men hanteert zeer hoge kwaliteitsnormen) maar de inkomsten zijn navenant. Of neem mijn favoriet: de zeer spraakmakende Love + Radio podcast. Zomaar 2 voorbeelden van uitmuntende podcasts met lifechanging stories die als voorbeeld kunnen dienen voor Nederland. Er zijn er natuurlijk nog veel meer. Goeie voorbeelden waar wij in Nederland wat van kunnen leren!
The Silver Dollar by Love + Radio – Luister naar het onwaarschijnlijke verhaal van Daryl Davis die als pianist in aanraking kwam met een Ku Klux Klan lid. De KKK-man had nog nooit een zwarte man zo goed boogiewoogie piano horen spelen in de stijl van Jerry Lee Lewis. De KKK-man was ervan overtuigd dat Jerry Lee die stijl had uitgevonden. Daryl vertelde hem dat die stijl juist afkomstig is van zwarte blues en boogiewoogie pianisten. De KKK-man verklaarde Daryl voor gek en vertelde dat hij Jerry Lee zelfs als een persoonlijke vriend heeft gekend sinds zijn 13e! Maar Daryl was volhardend en bleef beargumenteren waarom de KKK-man de feiten niet kende. Hij raakte zelfs met hem bevriend…
Recentelijk deed Love + Radio opnieuw een interview met Darryl in verband met de krankzinnige toestanden rondom de benoeming van gekkie Donald Trump tot president. Darryl discussieert graag met KKK-leden en is zodoende een expert geworden op het gebied van het gesprek aangaan met mensen die geloven in alternatieve feiten. Ik zou zeggen, verplicht luistervoer! Klik maar aan:
Love + Radio maakt onderdeel uit van het podcastnetwerk RadioTopia. Een sterk staaltje samen-staan-we-sterk dat in Nederland navolging zou moeten krijgen wat mij betreft. Ik ruik geld! Daarover meer een volgende keer. Maar voor nu, klik ook aan:
Welnu, over en sluiten.
De mazzel maar weer!
Geef een reactie