Ziel, volgens Wikipedia:
De ziel is in de meest gebruikte betekenis de niet-materiële, spirituele component van de mens. In een andere (esoterische) opvatting is het de drager, de uitdrukking of het voertuig van de (eeuwige) geest.
(bron)
Dat computers karakter hebben, dat hoef ik niemand uit te leggen. De ene computer maakt meer lawaai dan de andere. Sommige computers zijn lekker snel. Weer andere computers crashen regelmatig, vallen uit en vertonen gebreken. Het komt regelmatig voor dat computers last hebben van een slecht geheugen. Ze vergeten dingen. Ineens blijkt alles weg. Pas na een operatie is soms een deel van het geheugen terug te halen.
Sommigen computers worden nooit meer de oude, na reparatie. Nooit meer zoals vroeger. Of ze gaan dood…
Maar een ziel? Een computer, een ziel? Neehee, echt niet!
Als de ziel gelijk staat aan energie, grote kans dat een computer ook een ziel heeft. Een computer verbruikt niet alleen een boel energie. Een computer geeft als het goed is ook een boel energie terug. Als het goed is.
Peuters zien alle objecten als zijnde levend. Baby’s kunnen zelfs de grenzen van lichamen niet bepalen (in hun ogen eindigt hun eigen lichaam niet bij de voeten en begint het niet bij de kruinen). Computers zijn dus echte vriendjes waartegen ze kunnen praten. Mijn dochter van 6 heeft bijvoorbeeld uitgevonden hoe ze PhotoBooth kan opstarten op mijn MacBook Pro en er een foto mee kan maken. Of denkt ze dat de computer een foto van haar maakt? En wat nu als de computer een rare foto maakt, met een rare lichtbalans, zo ineens. “Waarom doet ‘ie dat nou?” Volgt die computer haar bevelen precies op, of heeft het een eigen wil?
Sommige mensen geven hun computer zelfs een koosnaam. Hoe heet ‘ie van jou?
Geef een reactie