Het is een van de meest opvallende verhalen uit de popgeschiedenis: Marvin Gaye die van 1981 tot en met 1982 bijna 2 jaar in Oostende (België) vertoefde. Nog geen 2 jaar voor hij door zijn eigen vader in zijn ouderlijk huis zou worden doodgeschoten. Met 2 kogels. Een dag voor zijn verjaardag. Precies net geen 45 jaar.
Er viel niet aan te ontkomen. Van kinds af aan werd de soundtrack gevormd door een harmonium dat op de achtergrond klonk. Het instrument van mijn pa die er dagelijkse zijn Bach adaptie op los liet. Zondags in de kerk kwam dat nogmaals voorbij onder valse zang van lokale kerkgangers. Met een pepermuntje in de mond.
Nu ga ik hier niet lopen te ontkennen dat de muziek van Bach geweldige muziek is, maar mijn voorkeur gaat wel uit naar andere muziek. Ik hoor liever zwarte muziek. Moslimslaven die vanuit Afrika naar Amerika vervoerd zijn. En toen massaal bekeerd werden tot het christendom. Gasten die muziek maken die haaks staat op de barok en hoempapa muziek die we hier in de lage landen in ons DNA geïnjecteerd hebben gekregen. Ik heb me inmiddels weten te zuiveren van dat DNA.
Wat Marvin daar mee te maken heeft? Best veel. En dat verhaal over Marvin Gaye dat niemand kent? Dat is iets voor een volgende keer…
(fotograaf: Massimo Carolus Adrianus America)
Geef een reactie