Waarom ga je eigenlijk op een podium staan? Je bent geheel overgeleverd aan wie er voor je neus staat. Laat je daar je geluk van afhangen? Waarom heb je die goedkeuring nodig?
De meeste artiesten hebben het applaus nodig anders gaan ze niet op dat podium staan. Maar de meesten schrikken zich de pleuris als het zaallicht aanschiet. “Is DIT mijn publiek?!?!” Ja dus.
En voor wie maak je die muziek? Als je het puur voor jezelf doet, zou je het voor jezelf houden, toch? Dus heb je dat publiek heel hard nodig.
Ik lees het geweldige boek “The Story of the Streets” van Mike Skinner. Die schok zich na het eerste album van The Streets ‘Original Pirate Material’ flink de pleuris. Hij werd omarmt door de hipsters uit Londen en Berlijn maar wilde omarmd worden door zijn maten uit Birmingham. Vice magazine nam hem op de schouders. Vond ‘ie niet leuk. 5 albums later was ‘ie er klaar mee. Hij had precies gedaan wat zijn contract hem voorgeschreven had.
Geef een reactie