Het blijft ongelofelijk dat alles in een filmhuis van veel hogere kwaliteit is dan in de Pathé bioscoop. Betere koffie, beter bier, betere wijn en voorzien van een sfeervoller ambiance. Vaak kun je er ook nog een heerlijk avondmaal tot je nemen.
En dan de kwaliteit van de films. Daar waar de Pathé bioscoop grossiert in films waar zelfs een nazi met een vocabulaire van 2 woorden nog de verhaallijn van gaat snappen, laat de filmhuisfilm de interpretatie over aan de bezoeker. Er is ruimte voor eigen gedachten, voor eigen interpretatie. De films zijn vaak ook echter te noemen. Rauw zoals het leven zelf. Niet helemaal over the top, van die opgeleukte sprookjeswerelden zoals Pathé ons veelal voorschotelt. En met veel meer liefde gemaakt. Kapitalisme is niet de drijfveer van deze makers.
Gisteren zag ik Liebe In den gängen. Een nazi zal zeggen dat het een kankerfilm is.
De week ervoor, de wonderschone documentaire over Elvis en de farce die men The American Dream noemt.
Kwaliteit is een feit.
Geef een reactie