De trip

Net zoals iedereen lees ik veel over burnouts, over mensen die zeggen hun halve leven het verkeerde te hebben nagestreefd en het roer willen omgooien. Sommigen beschikken over heel veel geld maar weten niet wat ze met hun leven aanmoeten. Waar ze he-le-maal voor warmlopen, ze weten het niet. De zelfhulpindustrie maakt daar dankbaar gebruik van, voor hen liggen er massa’s boeken klaar.

Niet dat ik nooit zoek, want ik zoek ook. Maar ik zoek nooit vanuit een gevoel van totale stuurloosheid. Ik zoek meer omdat anderen me aan het twijfelen brengen. Of omdat ik aan mezelf twijfel.

Kijk, ik heb geen hypotheek. Dat lukt niet met mijn inkomen. Ik ga ook niet twee maal op vakantie, soms eenmaal (en zelfs dat niet elk jaar) en dan altijd kort en niet al te ver. Vind ik prima, ik hoef echt niet twee weken of langer op een plek te vertoeven waar het stikt van de toeristen. Zet me voor een paar dagen in Antwerpen Zuid en ik ben dolgelukkig. Dat voelt als vakantie.

Met mijn werk neem ik voldoende rust tussendoor. Ik snak dus niet naar weekenden of vakanties, ik pak die rustmomenten zoals het uitkomt. Ik haat opgejaagdheid. Je moet je niet laten opjagen, door niemand niet en dus ook niet door jezelf. Tijd is namelijk relatief, zoals Einstein met uitgestoken tong aantoonde. Ik ben dol op lummelen en doelloos pielen. Ook in mijn werk, wat altijd creatief werk is, bouw ik veel tijd in om te kunnen experimenteren. Ik wil niet opgejaagd werken. Het resulteert erin dat soms een ogenschijnlijk klein detail heel veel tijd kan kosten.

The devil is in the details.

Zo schreef ik laatst een lied over Den Haag. Zal ik pas over een half jaar of zo kunnen laten horen. De structuur voor dat lied ontstond redelijk snel. Binnen een week had ik de akkoorden en melodielijn geschreven. Ik neem dan demootjes op met akoestische gitaar en neem ze op met de dictofoon app.

Vervolgens moest ik aan de slag met de tekst. Dat was een behoorlijke kluif waarin ik telkens vastliep. Wat ik wilde zeggen, wilde zingen, ik wist het niet precies. Het lied moest over Den Haag gaan, maar wat wilde ik vertellen? En de ritmiek van de melodie lag ook wat lastig en er was een oneven structuur wat zorgde voor veel gepuzzel. Elke creatieve maker is eigenlijk een hele goeie problemen oplosser. Je moet een oplossing zien te vinden voor een nieuw probleem dat zich openbaart.

Ik gooi heel veel weg. Flarden tekst. Melodieën die niet echt resoneren. Hoppa, delete.

De tekstfragmenten die ik verzon ging ik zingen en zodoende kwam ik erachter dat de melodie toch net weer even anders moest. En dat de akkoorden ook gewijzigd moesten worden. Kortom: je blijft schuiven en wijzigen. Nadat ik een pianootje, basgitaar en gitaar had ingespeeld gingen de melodie en akkoorden ook weer op de schop. Kleine veranderingen weliswaar, zo lijkt het, maar ze zijn essentieel.

Terug naar de poen. Ik heb nog nooit geldproblemen gehad, nog nooit een seconde in de min gestaan. Regelmatig wordt aan mij gevraagd: “hoe doe jij dat toch?” Velen hebben mij ook gezegd wat ik beter kan doen, meer geld zou moeten verdienen, maar waarom? Geld moet rollen maar ik ken mensen die het geld dat ze hebben nooit opkrijgen. Maar waarom hebben ze dan toch die drang naar meer, meer, meer?

Ik wil dingen maken. Dat is mijn ‘meer.’

Gisteren zei iemand tegen mij: geld is een middel, geen doel op zich. Spijker op de kop, want zo is het.

Toch ben ook ik gevoelig voor wat anderen tegen me zeggen. Helemaal ongevoelig zijn voor de mening van anderen is ook niet goed. Dan ben je een eikel van een mens. Jezelf soms afvragen of je op de goede weg zit is dus heel gezond en noodzakelijk om soms de bestemming te vinden of om een leuke trip te hebben.

Want het leven is een trip, een ontdekkingsreis. “It’s just a ride”, aldus wijlen Bill Hicks. En zo is het.

Die trip, het avontuur van het leven, dat is voor mij de weg. Ik geloof niet in zekerheid, ik geloof slechts in de opwinding van het avontuur. De deur naar het onbekende is wat mij drijft. Daarin zit de verrassing. De verrassing wat ik kan maken en waar het me brengt. Natuurlijk, er zijn vaste elementen zoals een stabiel gezin, zoals het zien te voorkomen van geldzorgen. Maar met name dat laatste hoeft niet afhankelijk te zijn van de hoeveelheid geld die je bezit. Vaak is het maar een gedachte, iets dat je jezelf wijsmaakt. Zo ken ik mensen die veel geld hebben en zich druk maken over hun beleggingen, hun hypotheek en dergelijke. Die zijn meer met geld bezig dan ik wil zijn.

Ik besef me maar al te goed dat de vrijheid waar ik zo van geniet, dat anderen daar helemaal gek van worden. En ik besef me dat ik de mazzel heb dat ik gezond ben en in een vrij land leef. Maar het is ook een kwestie van het avontuur voelen. Het besef hebben dat het een kwestie van opwinding is. Dat angst juist voor avontuur kan zorgen. En dat alles in dienst van de trip staat.