Verwachtingen

Het zijn de verwachtingen die niet uitkomen. Waarmee we onszelf omlaag halen, waarmee we anderen omlaag halen.

Dingen verwachten is menselijk, maar het is tegelijkertijd tegennatuurlijk. Het leven laat zich niet afdwingen en dus zullen onze verwachtingen vaak niet uitkomen. Ook al hoop je op zon, het begint gewoon te regenen als de natuur het wil.

Perfectionisten verwachten heel veel van zichzelf. Mensen die succes nastreven verwachten voornamelijk veel van hun omgeving.

De realiteit is dan vaak dat je teleurgesteld zult worden. Of misschien nog wel erger: dat je jezelf teleurstelt. Jezelf teleurstellen is een soort zelfkwelling die heel onnatuurlijk is omdat je denkt de chaos van het leven te kunnen bezweren.

Een mens is machteloos. Daarom moet je meebewegen met de grote krachten want het heeft geen zin er tegenin te gaan. Misschien lukt dat een paar keer, maar ga er niet in geloven, je bent machteloos.

Een iedereen die gelooft dat hij perfect is, succes aan zijn kont heeft hangen, zal ongelijk krijgen. Tuurlijk, de een heeft meer mazzel in het leven dan de ander, maar mazzel maakt je niet speciaal. Dat is gewoon mazzel hebben. Niet boeiend. Wat wel speciaal is hoe je omgaat met pech in het leven. Dat maakt een mens speciaal, althans, dat vind ik.

Het is misschien de enige verwachting die echt zin heeft: dat het te verwachten is dat de verwachting niet uitkomt.

Verwachtingen moeten je niet belemmeren de dingen te doen die je moet doen. Dat is makkelijk gezegd dan gedaan want de realiteit leert ons dat velen van ons zich totaal laten verlammen door verwachtingen. De verwachting weerhoudt je er dan van iets te doen. Of ergens van te genieten. Dat geldt ook voor perfectionisten die van tevoren verwachten dat iets heel goed moet worden. Of voor twijfelaars die zeker willen weten of iets lukt of goed voor ze zal zijn.

De onbevangen blogger

Dit blog dat je nu leest, zorgde er 15 jaar geleden voor dat ik helemaal niet zo nadacht over de dingen. Terwijl ik van nature een perfectionist en een twijfelaar ben. Het bloggen triggerde mijn onderbewuste, bloggen bood de mogelijkheid om snel iets te publiceren. Een soort stream of consciousness.

Met de muziek ging het soms ook zo. Een paar jaar publiceerde ik elke week een stuk muziek dat ik gemaakt had. Dat wapperde alle kanten op. Heerlijk. Ik had geen verwachtingen maar meer het gevoel dat het goed voor me was om dat te doen. Geen concrete verwachtingen dus en ik voelde zeker geen belemmeringen bij het maken ervan. Ik ging juist als de brandweer.

Door social media en andere bezigheden versnipperde mijn aandacht in de loop der jaren wel een beetje. En ook ging ik van dat bloggen toch meer verwachten. Maar eigenlijk biedt dat blog niets meer dan dit: je vult dat blanco scherm met iets. Je moet daar niets van verwachten, je moet alleen de wil hebben dat blanco scherm te vullen.

Want: publiceren doet leven!

Jij weet niet wat het universum van je wil

Aan verwachtingen heb je niets. Maar je zult ze krijgen, jouw hersenpan gaat ermee komen elke dag weer opnieuw. Maar het zal altijd anders lopen dan je verwacht hebt. Zie dat als de verrassing van het leven, als iets dat groter is dan jij kunt verzinnen. Het universum wil iets van je waar je geen weet van hebt. Geef je eraan over. Laat je verrassen. Verwacht niets maar accepteer alles.

You want more? Lees dan ook dit mooie stuk op Zenhabits:

UPDATE: Bij nader inzien is bovenstaande blogje toch wat te kort door de bocht. “Aan verwachtingen heb je niets”, is te boud gesteld. Een mens zit vol verwachtingen en dat is toch vaak juist heel logisch en positief te noemen. Als je een computer koopt, een auto, een huis, of wat dan ook, dan mag je verwachten dat het een goed product is. En is dat niet het geval dan zul je je op garantie moeten beroepen. Wie niets verwacht is blij met alles. Ken jij zo iemand? Ik niet. Of stel je gaat een eitje bakken, dan mag je best verwachten dat het je zal smaken.

Het probleem met verwachtingen zit hem met name in irreële verwachtingen hebben. Verwachtingen die een beroep doen op zaken die je niet in de hand hebt. Of mijn lied leuk gevonden wordt is afhankelijk van de mening van anderen. En of het tijdens mijn vakantie wel of niet zal gaan regenen heb ik niet in de hand. Ik kan het hopen maar niet verwachten.

Wie iets maakt zal verwachtingen hebben. Net zoals je dat hebt met het kopen van een product of het bakken van een ei. Misschien weet je totaal niet waar het naar zal leiden, ergens komt toch het moment dat je iets gaat verwachten. Op zijn minst moet het op een gegeven moment af zijn. En dat is wat mij betreft dan een prima verwachting. Sterker nog: voor makers is het vaak juist gezond om reële verwachtingen te hebben. Anders komt er nooit iets af en raak je alleen maar gefrustreerd van het oneindige pad dat voor je ligt. Perfectiedrang rem je wat mij betreft dan ook juist af door reële verwachtingen te hebben.

Elke creatieveling of sporter zal zijn of haar grenzen telkens willen verleggen. Het is heel gezond om jezelf uit te dagen. En ja, verwachtingen zullen vaak niet uitkomen. Je zult de verwachtingen dan misschien wat lager moeten bijstellen. Maar hoe je het went of keert, jezelf uitdagen zal gepaard gaan met teleurstellingen. Maar te lage verwachtingen hebben of zelfs helemaal geen verwachtingen hebben, volgens mij maakt dat je heel ongelukkig.