The Decay of Lying is een fraai essay van Oscar Wilde waarin hij betuigt dat de kunstenaar zich moet zien los te worstelen van de droge realiteit door haar te voorzien van fantasie. Hunter S. Thompson en velen anderen zullen het met hem eens zijn geweest.
Qua vorm kiest vriend Oscar, net als in zijn essay The Critic as Artist (ook een aanrader!), voor het opvoeren van twee fictieve figuren die over het onderwerp met elkaar in gesprek gaan. In plaats van zelf te prediken. Het maakt het essay literair.
Deze zin is heel bekend geworden:
Life imitates Art far more than Art imitates Life.
Maar zeker niet minder mals zijn de volgende quotes:
What Art really reveals to us is Nature’s lack of design, her curious crudities, her extraordinary monotony, her absolutely unfinished condition.
Art finds her own perfection within, and not outside of, herself.
The basis of life – the energy of life, as Aristotle would call it – is simply the desire for expression, and Art is always presenting various forms through which this expression can be attained.
Art never expresses anything but itself.
If we wish to understand a nation by means of its art, let us look at its architecture or its music.
No great artist ever sees things as they really are. If he did, he would cease to be an artist.
All bad art comes from returning to Life and Nature, and elevating them into ideals. Life and Nature may sometimes be used as part of Art’s rough material, but before they are of any real service to art they must be translated into artistic conventions. The moment Art surrenders its imaginative medium it surrenders everything.
The only beautiful things are the things that do not concern us.
Lying, the telling of beautiful untrue things, is the proper aim of Art.
… die Wilde die kon wel wat.
Geef een reactie