De gevangenis van het zelfstandig naamwoord

Van de week las ik op Medium het stuk ‘The Multi-Path Career Advantage: Expert Generalists Are More Likely to be Successful in The Future’. Deze term expert-generalist werd bedacht door Orit Gadiesh. Een verzamelterm voor iemand die over veel expertisen beschikt in verschillende disciplines, industrieën en onderwerpen.

Het raakte een snaar bij mij. Mijn bezigheden bestrijken immers best een breed terrein en het probleem daarbij is altijd: hoe noem je nou zo iemand die doet wat ik doe? Ben ik een expert-generalist? Of moet ik mijzelf een factotum, een manusje-van-alles noemen?

Een interessant boek dat ik jaren geleden las is het boek Refuse to choose van Barbara Sher. Zij opperde de term Scanners voor personen die weigeren voor slechts één bezigheid te kiezen. Waar bedrijven nog altijd op aansturen: een functie met ditto functiebeschrijving. Slechts één ding zijn en doen, ik heb dat nooit gekund.

Ook kwam het begrip Generatie Slash de afgelopen jaren vaak voorbij. Ze worden ook wel Slashers genoemd. Hoewel ik qua leeftijd niet tot het jonge grut behoor, ik kan er als Slasher prima mee door. Zelfs ruim voor het begrip in de mode kwam duidde ik in korte bio’s mijn bezigheden al op deze manier aan: componist/sounddesigner/blogger/spreker.

We are verbs

Eigenlijk heeft Austin Kleon al in 2015 het gehannes met ‘hoe duid ik wat ik doe?’ opgelost in zijn blogpost ‘The noun and the verb’:

Let go of the thing that you’re trying to be (the noun), and focus on the actual work you need to be doing (the verb).

Een uitsprak waar Kleon opkwam via romanschrijver Ann Packer:

Forget about being a Writer, follow the impulse to write.

Een paar jaar later kwam Kleon met een paar aanvullingen. Ditmaal voerde hij Stephan Fry ten tonele die geïnspireerd door Oscar Wilde tot een soort zelfde conclusie kwam:

Oscar Wilde said that if you know what you want to be, then you inevitably become it – that is your punishment, but if you never know, then you can be anything. There is a truth to that. We are not nouns, we are verbs. I am not a thing – an actor, a writer – I am a person who does things – I write, I act – and I never know what I am going to do next. I think you can be imprisoned if you think of yourself as a noun.

Conclusie

Plak geen zelfstandig werkwoord op jezelf maar vertel simpelweg wat je doet. Werkwoorden. De mens in actieve staat.