Deze titel klopt grammaticaal niet want media is een meervoudsvorm. Toch wordt het door velen zo gebruikt, om simplistisch te kunnen zeggen dat Het Allemaal Niet Deugt. Alsof er geen gigantische verschillen zitten tussen pak ‘m beet Twitter en Facebook. Edward Snowden zit wel op Twitter en niet op Facebook. Hetzelfde geldt voor mij. En dat is niet zonder reden.
Het is eenvoudig om alles op een grote hoop te gooien zodat je er met je wijsvinger afkeurend naar kunt wijzen, maar dat is in mijn ogen een grote simplificatie. Ook The Atlantic maakt zich hier schuldig aan in het stuk Why the Past 10 Years of American Life Have Been Uniquely Stupid. Het is een enorme longread wat de schijn wekt dat het doorwrochten is maar dat is niet zo. The Atlantic linkt in het document voornamelijk naar zichzelf als bron en doet boute uitspraken die vaak nergens op gestoeld zijn.
Social scientists have identified at least three major forces that collectively bind together successful democracies: social capital (extensive social networks with high levels of trust), strong institutions, and shared stories. Social media has weakened all three.
Why the Past 10 Years of American Life Have Been Uniquely Stupid – The Atlantic
Een citaat waar geen enkele link in voorkomt. Om welke ‘Social scientists’ het hier gaat blijft onduidelijk.
In het stuk wordt de negatieve kant van met name Twitter belicht. De retweet zou elke kleuter een wapen in handen gegeven hebben. Totale onzin natuurlijk want elk bot en elke idioot die iets retweet heeft niet gelijk de macht aan zijn/haar/hen kant. Zo simpel werkte het nooit en nu ook niet. Sterker nog: de meeste tweets en retweets zullen gelezen worden door vrijwel niemand. Het verdwijnt in het luchtledige net zo goed als dat in het openbaar gebeurt. Hoewel Twitter ook openbaar is natuurlijk. Het internet, online, staat niet naast offline maar maakt er een onderdeel van uit. Wij en alles om ons heen verkeert de hele dag in de status van online.
Waar het stuk in zijn geheel niet op ingaat zijn de fantastische mogelijkheden die Twitter ons biedt. Op Twitter wordt hulp geboden aan hulpbehoevenden, het stikt van de creatieve uittingen, met humor, inspirerende en opbeurende quotes, vol menselijke aandacht. Twitter wegzetten als een retweetend gevaar is simpelweg te simplistisch want aan de retweet kleven immers ook juist positieve gevolgen.
Twitter biedt directe communicatie die tot verkort niet mogelijk was. Je kunt iemand rechtstreeks aanspreken als hij/zij/hen een openbaar account heeft. Het maakt twitteraars gelijkwaardig. Er is geen afstand tussen de elite en de rest, op Twitter zijn we allemaal gewoon mens en twitteren de meesten van ons op persoonlijke titel.
Natuurlijk wil ik niet wegkijken van de idioterie, het stikt van de bots en alt-right idioten op Twitter. En ja dat is zeker gevaarlijk. Maar ik geloof ook in het gezond verstand van mensen. Twitter geeft een gevoel dat je in contact staat met velen. Biedt dat geen enorme troost voor mensen die alleen zijn? Waarom gebruiken we die tool anders zoveel? Om ons te ergeren? Om dodelijke retweets uit te voeren, zoals The Atlantic beweert? Ik denk van niet. Twitter levert ons iets op en ik denk dat het aandacht is. Je wordt gezien op Twitter. Een belangrijke voorwaarde voor ons menszijn, gezien en gehoord worden. We leven bij gratie van de ander, ons leven is een reeks van gedeelde ervaringen. En op Twitter zie je dat letterlijk. Daarom zitten we ook zoveel op Twitter omdat we erbij willen zijn, we willen het niet missen.
Maar wat ik het meest geweldige aan Twitter vind, is dat het echt live is. Geen enkele tool geeft een beter NU gevoel. Live radio of tv, sure, maar dat kunnen we alleen maar consumeren. We kunnen er niet actief aan deelnemen. Op Twitter laten we zien wat we nu actief aan het doen zijn. Wie lang genoeg op Twitter zit (ik vanaf begin 2007) weet dat de oude vraag van Twitter neerkwam op: what are you doing?
Platforms like Twitter devolve into the Wild West, with no accountability for vigilantes. A successful attack attracts a barrage of likes and follow-on strikes.
Why the Past 10 Years of American Life Have Been Uniquely Stupid – The Atlantic
‘Platforms like Twitter’, welke andere platforms zal men hiermee bedoelen? Ik vind Twitter niet te vergelijken met Facebook. Of met Instagram, Tumblr, LinkedIn of ga zo maar door. Wat The Atlantic hier bedoelt is totaal onduidelijk.
In het stuk wordt alt-right aangehaald maar men verzaakt het bekende voorbeeld dat YouTube door verkeerde algoritmes alt-right groot heeft gemaakt. Google daar maar eens op of beluister de podcastreeks Rabbit Hole van de New York Times.
Begin 2007 was er nog geen iPhone. Wie mobiel wilde twitteren gebruikte SMS daarvoor. Er was geen retweet, er was zelfs niet eens een @reply. Dat is door de gebruikers zelf verzonnen, niet door Twitter. Men begon gewoon @gebruiksnaam te typen als men wilde reageren op een tweet. Maar die reacties moest je uit je eigen timeline vissen want Twitter had er geen tabblad voor en het was niet aanklikbaar. Twitter is het toonvoorbeeld van actieve gebruikers die de tool vormgeven. Hun stem wordt gehoord.
In de basis is Twitter nog altijd wat het altijd was, de beste tool om te kijken wat er NU aan de hand is, of je het nu over een niche, jouw kleine bubbel hebt, of het wereldnieuws, Twitter biedt die blik op de wereld.
Als er iets gebeurt in de wereld kijken alle journalisten als eerste op Twitter. Nieuwsmedia staat vol van de tweets. Heb je weleens een ingesloten Facebook-bericht gezien op nieuwsmedia? Juist, het is een zeldzaamheid. Twitter is een totaal ander platform dan Facebook. Toch gooit The Atlantic het allemaal op een grote hoop.
Research shows that antisocial behavior becomes more common online when people feel that their identity is unknown and untraceable.
Why the Past 10 Years of American Life Have Been Uniquely Stupid – The Atlantic
Opnieuw zonder link naar een bron. En ja, een anoniem account dat je agressief benadert is wat niemand wil, maar anonimiteit biedt ook veiligheid en bescherming aan personen die zich willen uiten in een onveilige omgeving. Denk bijvoorbeeld aan de LGBT+ community die zich met name op Tumblr en Twitter wel kan uiten. Zie dit als een prachtig voorbeeld van de kracht van sociale media: de safe space die het biedt. Het zorgt er mede voor dat zaken aan het veranderen zijn.
Ik denk dat The Atlantic die veranderingen aangrijpt om een beetje paniek te saaien. Maar ach, op mij heeft het niet gewerkt.
Geef een reactie