We vinden het een abstract idee dat er iets vanuit het niets kan ontstaan. Maar ik vind dat helemaal geen abstracte gedachte. Het valt mij juist op dat heel veel dingen zo ontstaan, ineens gebeurt er iets. Of niets, maar dat is op zichzelf ook weer iets.
Daarom ben ik ook zo’n groot fan van lummelen. Het lijkt of je niets doet, maar ondertussen gebeurt er van alles met je terwijl jij toch echt in een staat van walhalla de nietserigheid ondergaat.
Vandaag in een interview met Wim T. Schippers in de Volkskrant:
‘Weet je wat ik me als kind al afvroeg: waarom is er iets, en niet niets. Kan niks bestaan? Ik las op jonge leeftijd boeken van reisverhalen over reuzen, over Gargantua en Pantagruel, van Rabelais. Toen zat ik er al mee waarom er niet niks was. Maar opeens realiseerde ik me dat niets ook iets is.’
‘Ken je het jeugdboek van Michael Ende, Het oneindige verhaal? Dat gaat over het grote niets. En dat niets slurpt alle iets op. Dan moet een jongetje de wereld gaan redden. Die moet iets creëren.’
Van Miles Davis komt de bekende uitspraak:
Music is the space between the notes
Het beroemde stuk 4′33″ van John Cage, bestaande uit vier minuten en 33 seconde rust, is muziek. Voer je dit stuk uit dan is er altijd wel iets te horen. Het gekraak van een krukje, het geruis van de airco. En zou je dat in de meest geluidsdode ruimte op aarde uitvoeren dan zul je je hart horen kloppen en het bloed in je oren horen suizen.
Want ja, alles is te vinden in het niets.
Geef een reactie