Zonder orde of regelmaat, zo moet een blog zijn. Zoals het leven zelf. Als de waan van de dag. Als de tijdslijn op Mastodon. Lekker alle kanten op wapperend. Zonder niche.
Ik volg blogs via een RSS reader. Een eclectisch allegaartje aan onderwerpen en personen komt dagelijks voorbij. De stroom aan nieuwe blogposts springt van het ene onderwerp naar het andere.
Vaak wordt echter beweerd dat het beter is om voor je blog een niche te kiezen. Zo kun je mensen beter aan je binden. En ze weten dan precies wat ze krijgen. Maar de lezer precies geven wat ‘ie verwacht, dat lijkt mij saai. Voor mijzelf als blogger en voor jou als lezer.
Blogger Nat Eliason schreef jaren geleden een zinvolle blogpost over de voor- en nadelen van het nicheblog. Hier een drietal nadelen:
- Niches leiden tot contentmoeheid – het is knap lastig om telkens weer een interessante blogpost over dat ene onderwerp te verzinnen
- Je kunt verveeld raken – er is meer in het leven dan dat ene onderwerp, voor je het weet raak je verveeld en snak je naar iets anders
- Je bent meer vervangbaar – omdat je blog om de niche draait en niet om jou zullen je lezers je ook direct vervangen op het moment ze een interessanter blog vinden
Nicheblogs stellen zich op als experts en bieden vaak hulp in de vorm van “doe dit, doe dat.” Maar juist zo’n hulpblog vind ik helemaal niet interessant om te gaan volgen. Ik Google regelmatig als ik ergens hulp bij nodig heb. Maar nadat ik het antwoord heb gevonden en het probleem opgelost is voel ik totaal niet de behoefte om zo’n blog te gaan volgen, het was me namelijk slechts om dat ene probleem te doen.
De blogs die mij het meest raken worden geschreven door individuen die niets te verkopen hebben. Het zijn gewoon interessante mensen die iets te vertellen hebben en dat goed weten te verwoorden.
Geef een reactie