Op een tijdslijn in de Kunsthal valt het volgende te lezen:
Blog voor vrijheid van meningsuiting en tegen corruptie en de vernietiging van Chinees cultureel erfgoed
Ai begint een blog waarin hij kritisch is over het regime en zich uitspreekt tegen censuur, het inperken van individuele vrijheden en de vernietiging van Chinese cultuur. Hij weet voor het eerst een breed publiek te bereiken.
In 2003 lanceert het Chinese Ministerie voor Staatsveiligheid het Golden Shield Project (gouden schildproject), ook wel de “Great Firewall of China’ genoemd, waarmee de staat als subversief aangemerkte online in-formatie kan afschermen voor het publiek.
Ai’s blog wordt aanvankelijk gecensureerd en in 2009 volledig gesloten. Zijn naam wordt volledig verwijderd van het Chinese internet.
In New York was mijn leven vrij absurd. Ik hield van Dada, maar toen moest ik terug naar China en was mijn leven niet meer absurd.
Ai Weiwei: ‘Ik denk dat politieke correctheid hypocriet is’ – NRC
In het begin van zijn carrière was de Amerikaanse dadaïst Marcel Duchamp een belangrijke bron van inspiratie. Dat zit hem in de absurditeit, de humor, het kinderlijke. Volgens eigen zeggen veranderde dat toen hij in China gevangen genomen werd. Het absurde werd ingeruild voor de ernst. Toch is ook dat gebeuren op zijn beurt absurd te noemen omdat Ai ervan beschuldigd werd dat zijn werk met de porseleinen zonnebloempitten ging over de doden bij de aardbeving in Sichuan, wat niet zo was. Vlak nadat Ai Weiwei in 2011 dit werk voor Tate Modern in Londen had gemaakt, werd hij gevangen genomen door de Chinese overheid.
Het is de lichte, toegankelijke kant die me zeer aanspreekt in het werk van Ai Weiwei. Ook in zijn activistische werk geeft hij er altijd een speelse draai aan. En nee, natuurlijk doet hij dat niet om de ernst ervan af te zwakken.
Neem bijvoorbeeld de foto die Ai Weiwei in de lift maakte toen hij in hechtenis werd genomen.
Deze foto valt nu ook als LEGO-kunst in de Kunsthal te bewonderen. Als een soort van analoge pixel art.
Door de LEGO-blokjes wordt de werkelijkheid abstract gemaakt zonder dat het afbreuk doet aan de ernst ervan.
We kijken immers de hele dag naar de meest heftigste foto’s als verslaglegging van de ellende in de wereld. Murw worden we ervan. Maar juist door een creatieve draai aan die foto’s te geven kunnen we er met andere ogen naar kijken. De absurditeit ervan doorzien.
Ik denk dat elk individu in elke maatschappij bepaalde waarden representeert. Je bent met bepaalde waarden geboren, en je draagt ze met je mee tot je dood gaat. Dus iedereen is politiek, of polariserend zoals jij het noemt. Niemand ontkomt eraan, dat is onmogelijk.
Ai Weiwei: ‘Ik denk dat politieke correctheid hypocriet is’ – NRC
Als aandenken kocht ik een tas.
Geef een reactie