In 2008 publiceerde NPR een interview van Tom Waits met zichzelf. Een van de vragen die hij zichzelf stelt is wat zijn favoriete album is.
Q: Most interesting recording you own?
A: It’s a mysteriously beautiful recording from, I am told, Robbie Robertson’s label. It’s of crickets. That’s right, crickets. The first time I heard it… I swore I was listening to the Vienna Boys Choir, or the Mormon Tabernacle choir. It has a four-part harmony. It is a swaying choral panorama. Then a voice comes in on the tape and says, “What you are listening to is the sound of crickets. The only thing that has been manipulated is that they slowed down the tape.” No effects have been added of any kind, except that they changed the speed of the tape. The sound is so haunting. I played it for Charlie Musselwhite, and he looked at me as if I pulled a Leprechaun out of my pocket.
Het gaat om het album God’s Chorus of Crickets uit 1992 van Jim Wilson. Een stukje ervan staat op YouTube:
Het is een problematisch verhaal. Een soort fakenews. Niet alleen werd de tape (of ProTools) vertraagd. De vertraagde audio werd samengevoegd met een opname van krekels op normale snelheid. Wat meneer Waits beschrijf als “I swore I was listening to the Vienna Boys Choir, or the Mormon Tabernacle choir.” is in werkelijkheid een doodeenvoudige korte sample van krekels waarmee de melodie en harmonie worden gespeeld.
Best grappig omdat je van Tom Waits niet verwacht dat hij in katzwijm valt voor muziek gemaakt met een sampler.
Geef een reactie