Onze man uit Nieuwegein sprak onlangs in de podcast Zwijgen is geen optie over het fenomeen liedschrijven. Tips waar de liedschrijvende medemens wat van op kan steken.
In het kort:
- Je verdwaalt bij het maken van een liedje en het wordt dus niet precies wat jij jn je hoofd had. De luisteraar hoort wat het is maar de maker hoort vooral wat het niet geworden is.
- Over de, op dit moment, nonsens-fase waarin hij zich bevindt: dada, het hoeft helemaal geen betekenis te hebben. Het verschil tussen vorm en inhoud is een heel verkeerde beeldspraak want er bestaat geen vorm zonder inhoud en omgekeerd. Dus waarom zouden we daar dan namen aan geven als het niet los van elkaar kan bestaan? Dus als je zegt “ik maak nu teksten die nergens over gaan” dan gaan ze toch ergens over. Want op het moment dat je het opschrijft is het inhoud.
- Het gaat hem om de klanken. “Gesproken taal is prachtige muziek.”
- Hij refereert aan Glenn Gould (zie ook mijn schrijven over de beste man): “Soms zit ik met iemand te praten en dan hoor ik helemaal niet meer wat ie zegt, maar ik luister alleen nog maar naar de muziek van de zinnen.”
- Er is een verschil tussen de fan van Spinvis die een tekst als tattoo heeft laten zetten op zijn onderbeen en Spinvis himself die het gewoon, gezeten aan zijn keukentafel, op een dag uit zijn duim gezogen heeft. Het is voor hem maar gewoon een tekst. Ik citeer: “Gewoon een liedje, ik heb de melodie dus ik wil daar een woord op zingen, dus ik maak die tekst. En een paar jaar later is het bij iemand zo ‘oh dat ga ik op mijn arm laten zetten…’ ik denk dat dat niet over mij gaat, het is een sociologisch verschijnsel.”
- Hij krijgt soms brieven van nabestaanden over mensen die overleden zijn of hem getuige willen laten zijn van ander leed (‘gedeelde smart is halve smart’). Er wordt dan iets van den Spinvis verwacht en dus reageert hij daarop begripvol. Maar eigenlijk is zijn aandeel in dat hele verwerkingsproces dat hij alles al op voorhand heeft gedaan want hij heeft immers het lied gemaakt. “Voor de rest besta ik niet, eigenlijk.” En toch proberen mensen daar doorheen te breken en willen nog dichter bij hem komen. “Maar er is niets. Het is een gestileerd liedje, de tekst is gestileerd, dat is wat ik doe, dat is wat een kunstenaar doet.”
- “Wat het teweeg brengt heeft niet zoveel met mij te maken. Dat heeft echt te maken met een collectieve ziel. En als muzikant of als schrijver draag je daaraan bij en heb je een soort verantwoordelijkheid.”
Een lied is een constructie. Iemand bakt een brood, de ander legt een steen.
Geef een reactie