Ik ben met wat journalistieke zaken bezig. Mede daarom leek het me nuttig om naar het debat Red de Journalistiek in De Balie te gaan. Afgelopen dinsdag was dat.
Tijdens dat debat werd de journalistiek vergeleken met de muziekindustrie. Ook de journalistiek heeft niet makkelijk. Kranten lopen terug in aantallen abonnee’s en adverteerders. Online geven adverteerders de voorkeur aan het adverteren bij Marktplaatsen, Fundas en dergelijke. Tegelijkertijd lijkt het nieuws zich decentraal te verspreiden onder meer via Twitter, Facebook en bijvoorbeeld via de aggregatie van Google Nieuws. En alle Digital Natives (mensen die geboren zijn tijdens het internet tijdperk) weten het: nieuws kun je gratis online verkrijgen.
Wat nu? Kan een journalist misschien niet beter, net zoals in de nieuwe muziekindustrie, zonder de tussenkomst van derden het nieuws zelf aan de man gaan brengen? Via online-media. De enige kosten die je daarvoor maakt zijn je eigen arbeidsuren. Het is een investering in jezelf.
Werkend Nederland vormt zich steeds meer rondom flexibele eenpitters die tijdelijke relaties met mekaar of met grotere bedrijven aangaan. De persoonlijke autoriteit en expertise worden daarbij steeds belangrijker. Autoriteit die zich laat gelden via sociale media en professionele blogs. En de toegevoegde waarde die je moet zien te vinden ten opzichte van dat wat er al is. Alles wat vervangen kan worden door een computer zal ook vervangen gaan worden. Snel nieuws vergaren via quotes is te automatiseren, Google Nieuws toont dat al aan, heeft dus geen zin.
Tenzij je zelf een app of webservice wilt gaan ontwikkelen is het vinden van de menselijke aanvulling op wat er al is waar de vernieuwing zal moeten plaatsvinden. Het toevoegen van waarde, was en blijft key.
Er is geen reden voor om de journalistiek te gaan helpen. In ieder geval niet van buitenaf. De journalisten zelf misschien wel, vaak worden zij onderbetaald, maar de kranten en andere nieuwsmedia niet. Het geld daarvoor, zo is inmiddels wel duidelijk geworden door de huidige crisis, zou voornamelijk in de broekzakken van Graaiers terechtkomen. Net als wat voor de muziekindustrie gold, en voor een deel nog steeds geldt. Logisch dus dat de industrie zichzelf op die manier om zeep wist te helpen.
Misschien moet de Moderne Journalist een beetje gaan denken als een musicus. Het vergt creativiteit om iets nieuws te brengen, maar het is waar we gretig naar op zoek zijn. Wij allemaal. Nieuws.
P.S. “Society doesn’t need newspapers. What we need is journalism.”
Geef een reactie