Naar aanleiding van mijn rol in de discussie ‘Een uitzondering voor UGC in het auteursrecht?’ op LinkedIn was ik vandaag op bezoek bij het Ministerie van Economische Zaken. Ik sprak met Senior Adviseur Richard Blad.
Hoewel ik regelmatig kritiek uit op politici die te weinig blijk geven van een visie over internet, blijkt dat er in ieder geval binnen EZ (Economische Zaken) stil gestaan wordt bij onderwerpen die mij ook nauw aan het hart liggen. Hoewel geen mens geheel ongekleurd een standpunt kan innemen ben ik van mening dat ik internet redelijk zuiver beschouw. Als je maar lang genoeg vertoeft op internet dan snap je waar het stuk techniek een haar gebruikers naartoe leidt.
Het is niet zozeer dat ik het wel of niet wil, maar het is niet anders. Je kunt een orkaan niet tegenhouden. De dingen die nu plaatsvinden heb ik vaak al zien aankomen. Ik ben geen voorspeller, maar ik ben gevoelig en leg relaties. Tegenhouden kun je de dingen niet. Dat het publiek de dingen die ze maakt online zet. De kritiek die ze heeft online zet. De dingen die ze delen kan, deelt met anderen. Sharing is in. En het publiek verwacht op alles een edit-knop, voor haar aanvullingen. Het publiek staat klaar om te helpen. Noem het wikinomics.
Soms wordt mij in discussies verweten dat ik te stellig ben, dat ik de dingen breng alsof ik ze zelf in beweging kan zetten. Maar zoveel macht heb ik niet. Ik voel alleen de dingen redelijk goed aan. Of ik nu wil of niet. En ik geloof in het principe: alles dat je aandacht geeft, groeit. Dus dingen komen hierdoor ook op mijn pad terecht, omdat het mijn aandacht heeft.
De kant van de bestaande industrie is veelal bijzonder conservatief: alles bij het oude houden, niet de boel opengooien, maar liever gesloten tussen een paar kleine machthebbers. Er wordt gesproken van amateurs in negatieve zin, terwijl ik bij het woord aan ‘uit vrije wil’ en ‘passie’ moet denken. Burgers zijn vaak inventiever, krachtiger, socialer, diverser, grilliger etc.
Verreweg het meeste dat online gemaakt wordt is afkomstig van amateurs. De meeste foto’s, de meeste video’s, de meeste blogpost en ga zo maar door. Toch is het nog steeds zo dat als je een stukje muziek onder YouTube video legt die onder het beheer van Warner Music Group valt de hele audio op stil gezet wordt. Dat overkwam zelfs Lawrence Lessig (laatste gedeelte van video):
De BUMA slaat zichzelf op de borst dat ze een regeling hebben met YouTube maar dat slaat slechts op. Het is slechts een afkoopsom die ze geregeld hebben met de eigenaar van YouTube, Google. En het zorgt er niet voor dat mijn dochter van 7 op een nummer van Lady Gaga kan dansen zonder dat die muziek op stil gezet wordt. Omdat een machtspartij in bezit is van de rechten van de muziek en zich juridisch zo kan indekken. Ik denk dat YouTube daar ook de balen van begint te krijgen. Het vermindert groei en het zorgt voor een slechte naam van het netwerk. Gebruikers kiezen dan ook vaak voor concurrentie zoals Vimeo voor video.
Richard merkte op het opvallend te vinden dat in Nederland de rol van Creative Commons en het open activisme een stuk minder is dan in landen zoals Amerika. Dat ben ik met hem eens. Tegelijkertijd wil ik dat niet op mijn geweten hebben en kom ik al jaren in actie als het gaat om het strijden voor online vrijheden. Maar we zijn in Nederland wat milder en minder uitgesproken in deze kwesties, zo lijkt het.
Na het gesprek met Richard bedacht ik me dat ik me misschien ook wel wat actiever zou kunnen inzetten voor de vrije rechten. Ik ga er in ieder geval over nadenken want het onderwerp gaat mij zeer aan het hart. Want een maker moeten we respecteren. Of dat nu iemand is die danst of die de muziek verzorgt. Lady Gaga zou dankbaar moeten zijn dat kinderen op haar muziek willen dansen.
Mocht je de video uit dit stuk nog niet bekeken hebben, doe het dan nu! Want het laat de waarheid zien. Ik ben het al jaren met Lessig eens en ben op eenzelfde missie. Een missie die misschien belangrijker is dan ooit tevoren: vrijheid voor makers, zowel online en offline. Want data moet vrij zijn!
Geef een reactie