(gastblog) Ik zou gewoon een hekel gaan krijgen aan muziek

Geschreven door

Volgens mijn moeder ben ik overgevoelig voor geluid. Misschien vind ze me zelfs wel een zeurpiet op dat gebied. Vooruit maar.

Feit is dat ik er totaal geen moeite mee heb als de overbuurjongen zijn ritme probeert te vinden op zijn drumstel. Ik geniet er van dat hij na een jaar moeizaam ploeteren hoorbaar vooruitgang maakt. Terwijl ik de geluidsinstallatie van de andere buurjongen al na 5 minuten heipalen-“muziek”-op-volle-sterkte het liefste het raam uit zou willen smijten.
Ik ga niet vaak meer een band beluisteren, omdat het geluidsniveau zo’n aanslag is op mijn trommelvliezen. En het is onbegrijpelijk dat na het wegsterven van het laatste akkoord onmiddellijk de cd-speler aan moet, vaak ook nog met een muzieksoort die niets te maken heeft met het optreden.

Moet ik mijn moeder nu gelijk geven? Ben ik inderdaad een zeurende overgevoelige? Ik denk dat het wel meevalt. Muziek is geweldig. Muziek is een van de weinige kunstvormen waarvan ik tranen in de ogen kan krijgen van ontroering. Eigenlijk eigenaardig dat ik dat als beeldend kunstenaar nog nooit heb meegemaakt bij het zien van een schilderij of beeldhouwwerk.
Maar ik vind dat elke kunstvorm de aandacht moet krijgen die ze verdient. Dus een normaal geluidsniveau, niet erdoorheen zitten te kletsen, letterlijk een podium geven, dus ruimte in tijd en geluid eromheen.

Hannie Mommers (liefhebber van wereldmuziek, opera, minimal music; ex-bespeler van fluit, gitaar, trekharmonica) / Mommersontwerp

Abonneer je op mijn berichten

Bepaal zelf de frequentie waarin je mijn artikelen wilt ontvangen (direct, dagelijks of eens per week). De link om dit in te stellen vind je in de bevestigingsmail.

gastblog muziek

Reacties

7 reacties op “(gastblog) Ik zou gewoon een hekel gaan krijgen aan muziek”

15 augustus 2010
Raaphorst
Meer mensen zeggen dat. Dat muziek ze het meest ontroert.
Muziek is een aanraking op afstand. Daarom.
Beantwoorden
15 augustus 2010
karin r.
soms is muziek daarom ook stilte. en muziek mét goede tekst kan me écht raken.
Beantwoorden
15 augustus 2010
Eric van Oevelen
Laatst was ik op een dansfeest voor 40+. Ik vond het fantastisch, maar maakte me wel zorgen over gehoorbeschadiging. Oordoppen mee, de volgende keer. En niet verwachten dat je een normaal gesprek kunt voeren.
Geluidsoverlast zit voor een deel ook in hoe je de veroorzaker beschouwt. Van de een erger je je er aan dat hij geen rekening met je houdt, een ander ken je misschien beter en gun je de hakkelende stappen op het muzikale pad. Het is soms lastig om met het geluid van een ander om te gaan, zeker als mensen dicht op elkaar wonen.
Beantwoorden
16 augustus 2010
Hannie Mommers
@ Raaphorst: ok Marco, ik kan het met je eens zijn, maar dan blijft voor mij de vraag waarom beeldende kunst niet die aanraking op afstand heeft?
@ Karin: reageer jij dan meer op tekst dan op de noten? Er is 1 nummer in mijn verzameling waar ik keer op keer tranen van krijg, ik zal eens opletten of dat bij de tekst of bij de noten is.
@ Eric: tuurlijk kun je vaak van bekenden meer hebben. Maar in het geval van mijn buurjongens ken ik de ‘heier’ wel en de ander juist niet, omdat ie net iets te ver weg zit. Dus de vlieger gaat niet helemaal op. :-)
Beantwoorden
16 augustus 2010
Raaphorst
@Hannie: leestip: Sound As Touch
Beantwoorden
20 augustus 2010
Laurent
Dit herken ik heel sterk! Inderdaad, altijd die CD gelijk aan na een band (ook toen ik zelf in een coverband speelde; in de pauze van het feest moest gelijk de drive-in aan en liefst harder dan de band), en muziek als achtergrond vind ik bijvoorbeeld ook totaal onnodig. Het enige wat het doet is dat iedereenj harder gaat schreeuwen.
Beantwoorden
20 augustus 2010
Raaphorst
@Hannie: het enige dat ik kan verzinnen is dat we onszelf uitdrukken via onze stem. Gezichtsexpressie is minder belangrijk. We zijn het meest gevoelig voor klanken. Maar klanken ontroeren ons weer niet. Interessant onderwerp, eigenlijk mijn onderwerp, maar snappen doe ik het niet. Misschien is dat maar goed ook. Het muzikale mysterie.
@Laurent: ik erger me soms aan achtergrond muziek, soms ook niet. In een cafeetje een kop koffie drinken met muziek erbij vind ik vaak prima. Het is wel smaak afhankelijk en opdringerig, maar denk ik ook vaak gezien als iets extra’s.
Beantwoorden