Mijn dochter

Via een tweet van Tom Beek las ik het stuk ‘Je Rouw Nemen’ over een moeder die probeert te accepteren dat ze kinderloos zal blijven. Een citaat uit het stuk:

Een van de dingen die ik kwijt dacht te kunnen in het ouderschap, is het willen doorgeven.

Dat zie ik totaal anders. Ik voel dat het voor mij juist niet zit in het doorgeven van ervaringen, principes, voorkeuren en dat soort dingen. En dat zeg ik als vader van een dochter van 8 jaar. Maar wat is het dan wel? Ik heb er even rustig over nagedacht. Over de essentie van die vader en dochter relatie.

Het is moeilijk om zoiets in woorden te vaten. Het is de grootste liefde. Het gevoel dat ik met haar niet alleen op de wereld ben. Dat ik me met haar nooit alleen voel.

Dat is ook mijn insteek bij het maken van bijvoorbeeld radiodocumentaires. Mensen horen een stem, een persoonlijk verhaal en voelen zich minder eenzaam. Op allerlei plekken heb ik ook zelf dankzij het mobiel kunnen luisteren naar podcasts de meest prachtige verhalen gehoord over het leven. Ook ik voel hierdoor de connectie met een ander die misschien op een hele andere plek van de wereld woont. Dat is de kracht van het horen van een stem. En dat kan ook de kracht zijn die van sommige muziek uitgaat.

Er zijn zelfs ouders met kinderen die zich alleen voelen. Zelfs terwijl de kinderen in huis zijn. Ik ken het verhaal van een man die van een brug sprong, een poging tot zelfdoding, en toen hij de rand losliet besefte dat zijn kinderen hem enorm zouden gaan missen. En in dat moment veranderde zijn leven totaal.

Hier, nu, op dit moment hoop ik dat mensen zich minder eenzaam voelen. Juist door dit te lezen. Door mijn muziek en podcasts te beluisteren. Laat het ze troost geven. Laat het zo goed zijn.