Life Is What Happens to You While You’re Busy Making Other Plans
Dat is die beroemde uitspraak van John Lennon en hij geldt voor zoveel mensen. Hij geldt ook voor mij.
Ik ben puur begonnen te bloggen, zonder dat ik dat zelf overigens zo noemde want ik typte gewoon een nieuw stukje minimaal 1 keer per dag vanaf 2000, omdat ik iets kwijt moest. En dat is eigenlijk nooit veranderd. In mijn geval had het tot gevolg dat ik begon op te vallen en zo ook aan werk kwam op het moment dat ik mijn Melodiefabriek in 2003 begon. Omdat ik een mening had begon men mij te vragen voor lezingen. Nee, sterker nog, ik ben als sound designer gevraagd door Propellerhead uit Zweden, puur omdat ze vonden dat ik zulke goeie geluiden voor dat pakket had gemaakt uit vrije wil en op mijn blogde deelde (gratis sharing, eeuwen voordat het algemeen beschouwd werd als iets nuttigs). En ik verdiende er m’n geld mee. Zij kozen mij en zo is het vrijwel altijd geweest. Mijn mazzel.
Veel dingen die ik voor mijn Melodiefabriek heb gedaan zijn me komen aanwaaien omdat ik iets deed zonder er teveel over na te denken. Het kwam allemaal nogal onverwachts. Het nadeel is wel dat de dingen waarvoor ik Melodiefabriek ben begonnen soms zelfs op de achtergrond kwamen te staan.
2011 is weer een goed moment om er even bij stil te staan. Hoewel het duidelijk is dat bij onze Publieke Omroep het geld behoorlijk op begint te raken voor mooie dingen, men pakt lekker goedkoop een CDtje in plaats van mij in te huren, toch wil ik de moed niet opgeven. Mijn muziek moet gehoord worden. Zo simpel is het. Stronteigenwijs als ik ben. Ja, ik beschouw mijn muziek als superieur. Dat vraagt om de mooiste beelden. Omdat ik jaren, werkelijk jaren heb zitten zwoegen om dit prachtige vak helemaal in de vingers te krijgen. Om te kunnen praten in muzikale emotie. Dat is wat ik kan, het beste kan. En dat andere, is me gewoon komen aanwaaien. Dat koos mij, maar de muziek, daar heb ik zelf voor gekozen.
Geef een reactie