Het was zover. Vandaag. Nieuw Eik en Duinen. Zijn crematie.
Lilian Vieira (Zuco 103 en heeft vaak met Quintus gespeeld) zong twee nummers voor Quintus. Niemand vertegenwoordigt in Nederland het muzikale Brazilië beter dan zij. Quintus zou het met een big smile aangehoord hebben.
Het was indrukwekkend. De stroom aan foto’s die in een slideshow gepresenteerd werd, zijn muziek die klonk, de verhalen van zijn broers en vrienden. Quintus was een soort Pieter Pan en Pietje Bel ineen. Hals over kop besloot ‘ie op zijn 19e vanuit de States naar Rio te verhuizen. Omdat ‘ie verliefd was op Brazilië. Bijna geen geld, zonder concreet doel. Brazilië was toen een echt derde wereldland. Quintus kon dat geen reet schelen. Verliefd is verliefd.
Quintus deed volslagen zijn eigen ding.
Ik heb zijn laatste opgeschreven woorden gehoord: liefde, compassie en integriteit. Op het eind accepteerde hij de dood. Door teveel te houden van het leven is het lastig de dood te accepteren, maar het lukte hem.
Sonja Barend was ook bij de rouwplechtigheid aanwezig.
De beelden van Quintus, 49 jaar, met rollator, met rolstoel, ze waren verschrikkelijk om aan te zien maar deden me tegelijkertijd beseffen hoe het echt zit. Geloof in je dromen. Hou van je dromen. En voer je dromen uit. Nu! Want ooit ga je dood.
Hij laat wat achter. Pijn, maar vooral ook hoop. Die dromen.
Geef een reactie