Nog niet eerder heb ik een blogcursus gegeven voor de School voor Journalistiek. Het is een spoedopdracht, ik moet hem vrijdag al geven. De insteek is: uitleg geven over de wijze waarop de studenten via hun blogs zich kunnen profileren.
Profileren is laten zien wie je bent en wat je kunt. Dat kan op heel veel verschillende manieren natuurlijk. De 2 uitersten daarin: heel persoonlijk worden (subjectief, betrokken) of de content haar werk laten doen (objectief, afstandelijk). Zeer belangrijk daarbij lijkt het mij om de studenten te vertellen dat het medium de content, of die nu subjectief of objectief is, bepaalt. Er zit een enorm verschil tussen het publiceren van een statement in een boek, het op de televisie vertellen, het op een muur verven, er een lied van maken of het op een blog publiceren. Ik wil juist inzoomen op de verschillen tussen de typen media die er zijn. Het verschil bijvoorbeeld tussen het kijken met de ogen en het luisteren met de oren. Hoewel we er weinig over nadenken, tussen die twee organen zit een enorm verschil.
Ik zal inzoomen op het Geschreven Woord dat subjectief en behoorlijk complex is om te leren. Het is een objectief medium omdat het slechts zaken kan beschrijven (objecten beschouwen) en er geen deel van uitmaken. Het woord is een beeldtaal, de ogen detecteren in de bogen van de letters woorden die vervolgens beelden opwekken in het brein van de lezer. Het is lineair van aard, stukje bij beetje wordt het verhaal door de schrijver vertelt. Zelfs vandaag de dag zijn er nog vele analfabeten wereldwijd maar ook in eigen land (250.000 analfabeten / 1,5% vd bevolking en 1,3 miljoen laaggeletterden / 7,9% vd bevolking). Deze mensen zijn niet in staat om dingen te documenteren, via het vastleggen te onthouden. Ze kunnen hun leven hooguit vastleggen door beelden van zichzelf vast te leggen, foto’s en video’s te maken. Of via stemopnames. Vroeger deed men dat door tekeningen te maken. Tekeningen waarin in 1 beeld bijvoorbeeld een heel leven getekend was.
Het Geschreven Woord is een medium dat individualistisch van aard is want de beelden die opgewekt worden zijn zeer persoonlijk. Zou de schrijver een situatie beschrijven die jij nog nooit hebt gezien dan is de kans groot dat je hem als lezer niet accepteert (“waardeloze schrijver!”). En belangrijk aan het medium Geschreven Woord is: het lezen ervan doe je altijd in afzondering, je kunt het niet samen doen. Lezen is dus sterk individualistisch van aard.
Radio of televisie, en zeker ook internet, levert gedeelde ervaringen op. Ineens maken wij deel uit van de wereld om ons heen. En internet maakt het mogelijk om ook met geschreven taal, door berichten naar elkaar te sturen, vrijwel direct, live, instant te communiceren. Ook nieuws lezen en delen we graag op die manier. Niet individueel met een krant op schoot, maar samen online op internet. En de meningen erover ventileren we direct. Nieuws, een belangrijk onderdeel van de journalistiek heeft juist baat bij deze veranderende wereld die live, instant is geworden. Een vereiste voor prettige communicatie is dat het snel gaat, dat er geen ruis tussen zit. Daarom zitten we ook nog steeds verhit de schermen te refreshen in de hoop op een reactie op onze reactie. Internet heeft op dit vlak voor grote veranderingen gezorgd en is daarom het ideale medium om ons te verbinden met elkaar en objecten in de wereld. Het basisprincipe van de internet, de hyperlink, is de meest geniale uitvinding aller tijden. Internet is daarom net zo noodzakelijk voor de mens als water, lucht, aarde, een dak boven het hoofd, gas, licht, water, kleding, het Geschreven Woord en … vul zelf maar aan!
Maar goeds, er valt zoveel over te vertellen. Ik ga het indikken en in een Keynote gieten. Dat het een lofbetuiging voor internet gaat worden, dat mag duidelijk zijn :)
Geef een reactie