Ik had gisteren Michael Minneboo aan de telefoon. Hij vond dat ik moest gaan vloggen: laten zien waar ik mee bezig ben en de lezers, nu ook wel kijkers te noemen, je eigen hoofd voorschotelen om een en ander mondeling en visueel mede te gaan delen. Maar omdat zoiets toch wat vragen bij mij opriep heb ik gevraagd Michael naar Den Haag te komen voor een kort vlogje. Zo gezegd zo gedaan, zie hier dat 1e resultaat.
Leermoment: zet dat cameraatje niet op macro voor een scherper beeld. En dat het geheel niet naadloos lipsync is (lippen en beeld lopen niet strak gelijk) irriteert mij een beetje. Maar goeds dat is bij menig cameraatje het geval en ook vaak een nadeel aan digitale televisie. Dat terzijde.
Wat mij ook opvalt is dat video’s niet zo heel vaak bekeken worden. Ik dacht dat het tegendeel beweerd wordt? Bovenstaande video is slechts 12 keer bekeken. Hij staat al sinds gisteravond op YouTube en ik heb hem via Twitter en Facebook al een promotioneel schopje gegeven. 12 kijkers, waar wellicht nog wat schele indianen tussen zitten ook.
Zelfs bij Vincent Everts op zijn YouTube is het relatief rustig.
Met audio, een stukje muziek, de opnames van een potje voetbal of whatever heb ik meer ‘views’. Waarom? Omdat dat echt mijn ding is? Ik vermoed dat de mobiele telefoon roet in het eten gooit. En voor video moet je geluid goed kunnen horen. Allemaal zaken die je onderweg of in een cafeetje niet zomaar kunt regelen. Dat geldt voor audio natuurlijk ook, maar wellicht dat de audio in SoundCloud juist beluistert wordt door mensen die er ff voor gaan zitten.
En ja, Justin Bieber heeft wel heel veel videoviews. Maar bij mij, meer dan een paar duizend is het nooit geworden. En vaker dan dat dus minder dan honderd views. Buiten dat, dat uhm *kuch* vloggen, dat heeft misschien toch wel wat…
Geef een reactie