Documentairemaker John Appel heeft een nieuwe documentaire gemaakt: Wrong Time Wrong Place. Deze gaat over de overlevenden en nabestaanden van de massamoord in Noorwegen door Breivik. Het is de openingsfilm van het IDFA dat vandaag van start gaat.
Niet zozeer vormde Breivik de aanleiding als wel wat de Filmkrant mooi verwoordt met “De mens wikt, het toeval beschikt”. Toeval dus. Als je niet in toeval gelooft dan geloof je dat er een hogere macht de dingen bepaalt. Of dat elk mens voorbestemd is. Ik geloof dat niet. Het is een droom om te denken dat het goede het kwade zal overheersen. Of dat alles altijd weer op zijn pootjes terechtkomt.
In het boek Gijp van mijn oude bandmaatje Michel van Egmond valt het verhaal te lezen over een vriend van René van der Gijp die arts is. De praktijken die die arts dagelijks meemaakt hangen volgens René van totale willekeur aan elkaar. De ene persoon knapt na kanker helemaal op en loopt na afloop met een lekkere meid het ziekenhuis uit terwijl een ander het loodje legt, moederziel alleen.
Ik had een vriend die een waaghals was. Hij deed aan paragliden, bergbeklimmen en dat soort dingen. Ooit liep ‘ie tijdens het bergbeklimmen een wond op aan zijn voet waarmee ‘ie toen door heeft gelopen. Dat verhaal heeft hij nooit aan zijn ouders durven te vertellen, ze zijn namelijk beiden arts. Mijn vriend kwam op een verschrikkelijke manier om het leven. Het was niet iets gevaarlijks wat hij deed. Tijdens een binnenlandse vlucht in Peru vloog het vliegtuig waarin hij zat tegen een berg.
Over toeval wordt vrijwel nooit gesproken. Maar het speelt overal. Ook bij ondernemerschap. De ene maakt het, de ander niet. Het ene product slaat aan, het andere niet. Of wat te denken van de beroepskeuze die eraan vooraf ging? Maakte je die uit veiligheid of op basis van vertrouwen in jouw passie?
Kortom: heeft het zin om je lot uit de weg te gaan?
Geef een reactie