Al een tijd zit ik met die afluisterpraktijken van de NSA in mijn maag. Het afluisteren op grote schaal en het uitwisselen van deze data tussen onze AIVD en de NSA. 1,8 miljoen telefoongesprekken in Nederland alleen al. Is ons betalingsverkeer nog wel te vertrouwen? Worden alle banktransacties online ook niet gewoon afgetapt? En al onze creditcardbetalingen ook? Internet aftappen is immers veel eenvoudiger dan een telefoon aftappen.
En ze doen er allemaal aan mee, Google, Apple, Microsoft, Facebook en ga zo maar door. Allemaal Amerikaanse services. Geen enkele komt er uit Europa. Laat staan uit Nederland. En wij maar roepen dat we moeten innoveren…
Het punt is dat we onze bestuurders niet kunnen vertrouwen. Dat vermoeden was er al veel langer maar de bewijzen ervoor zijn nu dankzij klokkenluider Edward Snowden glashelder op tafel komen te liggen.
En met de dag neemt de machteloosheid toe. Mijn machteloosheid. Maar wat kan ik doen? De machteloosheid maakt me radeloos. Het is een vorm van onderdrukking. Onze politici controleren de media en onze communicatiemiddelen via Google, Apple, Microsoft, via de telefoon, via Whatsapp en ga zo maar door.
Nu is de NSA nog niet eens het enige. Neem bijvoorbeeld de absurde bezuinigingen in de gezondheidszorg die haaks staan op de belachelijke uitgaven voor bijvoorbeeld de JSF. Of banken die zogezegd gered moeten worden. Banken die naar de kloten geholpen zijn door managers die met een grote zak met geld onder de arm zo naar buiten liepen.
Wat kan ik doen? Ook ik ben afhankelijk van Apple, van Google. Ook ik ben afhankelijk van het bestuur van mijn land. Van een dak boven mijn hoofd. Van eten op tafel.
Voor de The Post Online schreef psychologe Esther van Fenema een geweldig stuk De gedissocieerde samenleving. Het stuk benoemt precies hoe ik mij vaak voel. Het onderdrukken van deze gevoelens. De schouders ophalen zonder iets te doen. Terwijl ik drommels goed weet dat ik wel iets kan doen. En moet doen. Omdat het niet langer zo kan doorgaan!
Er is wel degelijk reden om ongerust te zijn, al is het maar omdat de misstanden gevoelsmatig de menselijke maat zijn ontstegen waardoor we het contact met de maatschappij zijn verloren met alle gevolgen van dien voor de zwakkeren in onze samenleving.
Geef een reactie