#metablog dag 3: heeft het zin?

Je zou aan een schrijver kunnen vragen wat taal is. Aan Hafid Bouazza bijvoorbeeld. Hij dronk jarenlang zoveel dat ‘ie er levercirrose aan overgehouden heeft. Het lichaam ging in het verzet. Maar in plaats van in een depressie te schieten zette de ellende Hafid aan tot het schrijven van een nieuwe roman.

Schrijvers proberen zichzelf onsterfelijk te maken. Is het daarom dat ze de zelfkant van het bestaan zo graag verkennen? Om zo de diepte van het leven in volzinnen te kunnen vangen? En eenmaal in druk verschenen maakt dat hun verhalen onsterfelijkheid. Elk in Nederland uitgegeven boek met een ISBN-nummer wordt immers aangekocht door bibliotheken, rijksarchieven en opgeslagen voor de eeuwigheid.

Onszelf onsterfelijk maken, is dat niet wat we allemaal willen? #sterfelijkheid #winning

(zouden deze zinnen op de radio klinken dan zou je nu een kort stukje muziek horen als bruggetje)

Wat te denken van het nieuws? Iets is pas nieuws als de kranten er over schrijven. Ook al is er natuurlijk meer aan de hand dan waar de kranten over kunnen en willen schrijven. Veel van deze gebeurtenissen halen simpelweg het nieuws niet. Ze worden niet in zinnen gevat en tot verhalen gevormd. En ze worden niet gepubliceerd.

Kranten hebben een beperkt aantal pagina’s. Radio en televisie hebben een beperkte tijdsfactor. Maar internet kent deze beperkingen niet. Daarom is internet de belangrijkste bron voor nieuws en verhalen in het algemeen. Er zijn geen beperkingen meer qua aantal pagina’s, qua hoeveelheid tijd, qua aantal schrijvers, qua aantal redacteuren, qua censuur.

Soms is een woord genoeg om ons via taal aan te spreken. Daarom bestaat een boom, een stoel en hebben wij een eigen lichaam. Onze hersenen vormen er verhalen mee. We geven letterlijk zin aan de dingen door ze te beschrijven. In sommige landen kent men minder kleuren en dus bestaan die kleuren voor de mensen die er wonen niet. Als we er geen woorden voor hebben dan bestaan ze simpelweg niet.

Hetzelfde gebeurt als we er geen woorden voor kunnen vinden. Als het ons niet lukt om onze ervaringen te beschrijven. Dan kunnen we ons leven geen zin geven. Daarom hebben wij allen een naam gekregen. Een naam die direct na onze geboorte geregistreerd moet worden. Als teken van een nieuw leven: een ambtenaar die zin geeft aan het bestaan van een nieuw leven, al zijn het vaak maar 2 woorden, een voornaam en een achternaam. Als ultieme bewijs van een mensenleven. En een naam waar jij en anderen verhalen aan gaan verbinden.

Met die wetenschap kun je aan de slag. Verdiep je dus in de kracht van taal, de woorden, de zinnen, het ritme, de poëzie. En schrijf het, spreek het, zo helder mogelijk. Ontwikkel verhalen en bezie welke impact ze hebben op jouw leven en dat van anderen. Bezie hoeveel zin ze aan ons bestaan geven. Probeer woorden te vinden voor het beschrijven van die ene herinnering. Of van een klein detail dat jou alleen was opgevallen. Probeer een gevoel te beschrijven. Of geef jouw visie op het een of ander. Jouw kijk op een verhaal.

Zonder zinnen is ons bestaan zinloos en lijkt het er zelfs op alsof we nooit bestaan hebben. Draai het dus om en maak het leven zinvol.

Om vervolgens nooit meer te hoeven sterven.