Wat zullen ze wel niet van mij denken?
…
Vanmorgen had ik een fotograaf op bezoek voor een interview dat ik voor Den Haag Centraal heb gegeven vanwege mijn muziek voor de time lapse ‘Portrait Of Lotte 0 to 16 years’. Ik had hem voor zijn bezoek even goed voorbereid op wat hij zou aantreffen. Kijk, als mensen het woord studio noemen dan verwachten ze natuurlijk ook een studio. En hoewel ik mijn studio ook echt als mijn studio beschouw, je kunt er met gemak ook een opslagplek voor gitaren en verhuisdozen in zien. In het inspreekhok, dat ik zelf gebouwd heb met mijn buurman van een paar huizen verderop, staat een mega grote doos vol geluidsisolatie materiaal. Al maanden. Als ik er iets wil opnemen, een stukje zang, een voice-over of een akoestische gitaar, dan moet ik eerst die doos ergens anders parkeren. Mij boeit dat niet, maar die fotograaf, die zal wel denken. Toch?
Geen hobby, dat lijkt alleen maar zo
Eigenlijk had ik de wanden al maanden geleden met geluidsisolatie materiaal moeten beplakken. Ziet het er gelijk een stuk professioneler uit. Ik had ook een mannetje kunnen inhuren in plaats van het zelf te moeten doen. Zo’n mannetje die de ruimte helemaal opmeet en precies de juiste akoestische materialen ophangt om een prachtig mooi uitgebalanceerd geluid te krijgen. Maar ik heb er de poen niet voor over. Dan koop ik liever een lekkere gitaar of pot ik het op voor tijden dat ik de broekriem moet aantrekken.
Maar goeds toen de fotograaf vanmorgen op de stoep stond ging ik toch gelijk weer in de verdediging en maakte ik hem excuses voor de wat onhandige opstelling van mijn gitaren, de synthesizer in de hoek, de controllers op de stapel verhuisdozen, het losgekoppelde Nakamichi cassettedeck (lees: die Raap gebruikt hem dus vrijwel nooit meer!) en meer van dat soort spul dat doet vermoeden dat de man een hobby heeft. Maar het is geen hobby, het is mijn professie!
Het is te zot voor woorden om je te schamen voor je spullen, hoewel dat natuurlijk in mijn geval wel degelijk het geval is. Sterker nog: ik schiet telkens weer spontaan in de verdediging!
Meer dan 2 kanalen is pure overkill
Een grote imposante mengtafel heb ik niet. Nergens voor nodig ook want ik neem altijd in mijn uppie op. Slechts heel af en toe moet ik de microfoon bedienen voor iemand die in mijn inspreekhok plaatsneemt (“oh wacht, ik zet even die grote doos voor je weg, ja, sorry hoor!”) om een voice-over in te spreken. Kortom: een mengtafel met meer dan 2 kanalen is in mijn geval pure overkill. Die 2 kanalen zitten namelijk ook op mijn geluidsinterface en dat is dik voldoende. Ik kan er mijn geweldige Joemeek condensator microfoon op aansluiten of ik plug mijn gitaartje er ook direct op in. Heerlijk toch die moderne minimale spullen?
Sinds 2003 werk ik voor de volle 100% vanuit de laptop. Hoewel veel van mijn collega mediacomponisten met hele zware computers en externe drives zitten voor de opslag van hun gigantische geluidsbibliotheken vol violen en ander strijkwerk, ik geef daar niets om. Ik wil de mogelijkheid hebben om vanaf de bank aan tracks te werken als ik dat wil.
Godsgruwelijk zaligmakend topgeluid
Let wel, het is een zeer bewuste keuze wat en wanneer ik iets koop. Want ik koop niet zoveel, dus als ik iets koop heb ik daar eerst grondig onderzoek naar gedaan. Mijn geluidsprekers heb ik dan ook zeer zorgvuldig uitgekozen. En mijn laptop is van het type De Duurste MacBook Pro Die Je Kunt Kopen. Ook wat er op die computer qua software en plugins geïnstalleerd is, is uitermate zorgvuldig uitgekozen. Ik kan dan ook mijn software, Propellerhead Reason en Ableton Live dromen. Zonder schroom durf ik het te zeggen: ik ben een mega expert op het gebied van die pakketen. Je zult mij dus niet zo snel iets extra’s zien aanschaffen. Ik heb geen tienduizend compressors nodig, maar kan een godsgruwelijk zaligmakend topgeluid bereiken met de paar compressors die ik wel heb.
Menig hobby muzikant heeft meer spullen dan ik, maar ik hoef die spullen niet. Ik wil eerder minder dan meer spullen bezitten. Met gemak koop je zo 15 microfoons maar wat heb je eraan als je er toch maar 1, of hooguit 2 voor de opname zult gebruiken? Met 15 van die apparaten wordt de keuze lastiger en zullen er steevast 13 of 14 stof liggen te happen. Welke zou ik nu eens gebruiken? Keuzestress, doe normaal zeg! Met een beetje EQ kun je overigens de karakteristiek van elke microfoon compleet aanpassen. Digitale editing stelt je in staat om het geluid naadloos te Designen vandaag de dag. Daar ben ik dus een grootmeester in. Misschien steek ik in dit stukkie iets te opzichtig een paar veren in mijn kont, maar ik zou liegen als het niet waar is. Ik heb TOTALE controle over mijn eigen topgeluid. En ik ken mijn spullen door en door. Zit er echt uren mee te experimenteren en te knoeien. Ik ben daar heel analytisch in. Op het neurotische af. Deze levenslange obsessie gekoppeld aan een grote dosis perfectionisme heeft ervoor gezorgd dat ik mijzelf inmiddels als mijn grootste fan ben gaan beschouwen. Trots dus, wel degelijk!
Mijn studiootje ziet er misschien niet uit maar vergis je niet, ik ken mijn spullen zo goed, dat valt niet uit te leggen, dat moet je gewoon horen. De rest, is bijzaak.
Ik hou er dus maar over op.
Geef een reactie