In the corner
Of my eye
I saw you in Rudy’s
You were very high
You were high
It was a cryin’ disgrace
They saw your face
De eerste paar regels van het couplet worden ondersteund door een eenvoudige bluesvamp op basis van slechts één akkoord. Fagen zingt hoog met een scherpe twang, het is een techniek die veel zangers gebruiken om de hoge noten te kunnen halen.
Het laatste deel van het couplet zit harmonisch gezien uitermate complex in elkaar. Er wordt viermaal van toonsoort gewisseld. Ongekend in popmuziek! Zoiets kom je alleen in complexe bebop jazz tegen. Logisch want Fagen en Becker van Steely Dan zijn grote bebop liefhebbers.
“You were very high”
Fagen en Becker schrijven voor Steely Dan vrijwel nooit autobiografisch. En zo ook met deze tekst. Ze proppen graag een roman in een songtekst. De boel wordt dan minimalistisch aanscherpt door de boodschap te verhullen in cryptische uitdrukkingen. Smullen geblazen voor wie graag naar een beetje diepgang verlangt.
Daar waar de muziek van Steely Dan zoet en toegankelijk klinkt, het is het niet. Harmonisch en tekstueel bijt het als een wolf in schaapskleren.
To the point nu, wat speelt er zich in deze song af? De song draait om twee geliefden die ruzie hebben. In Rudy’s, een diner of een bar, is de partner gezien: “You were very high”.
On the counter
By your keys
Was a book of numbers
And your remedies
One of these
Surely will screen out the sorrow
But where are you tomorrow
De sleutels liggen op de bar met daarnaast een bijbel (book of numbers) en wat pillen om het verdriet te onderdrukken. Maar de pijn zal morgen toch zeker komen, zo wordt voorspeld.
I can’t cry anymore
While you run around
Break away
Just when it
Seems so clear
That it’s
Over now
Drink your big black cow
And get out of here
Het is klaar, drink je Black Cow op en sodemieter op!
Opvallend want het is een van de drie nummers van Aja waarin gedronken wordt. Een Black Cow in dit geval. Deze is bekend in 2 varianten:
- ‘Coke float’ (alcoholvrij): een mix van Coca Cola en vanille ijs
- ‘Root beer float’ op basis van vanille ijs en root beer
Spaarzame schoonheid
De topmusici die dit nummer van muzikale magie voorzien:
- Donald Fagen: zang en synth
- Joe Sample: Hohner Clavinet
- Larry Carlton: gitaar
- Victor Feldman: Fender Rhodes piano
- Paul Humphrey: drums
- Chuck Rainey: bas
- Backvocalisten: Clydie King, Sherlie Matthews, Venetta Fields en Rebecca Louis
- Blazers: Tom Scott (tenorsax en arrangementen), Jim Horn, Bill Perkins, Plas Johnson, Jackie Kelso, Chuck Findley, Lou McCreary en Slyde Hyde.
Het nummer begint uiterst spaarzaam. Op het linkerkanaal hoor je hoe Donald Fagen de blues met zijn synth speelt. Een beetje ala B.B. King door slechts 1 noot te spelen, de tonica/rootnote.
Het refrein wordt gedragen door de backvocalisten. Maar let ook eens op hoe Donald telkens “Break away” zingt. En bij “Over now, drink your big black cow” worden de hoge noten van Fagen ondersteund door de backvocalisten die in de harmonie de hoogste noten voor hun rekening nemen. Dit moment “Over now” met de bijbehorende akkoorden (D/E | C#m7#5) in combinatie met het samenspel tussen Fagen en de heerlijke backvocals vind ik van een onwaarschijnlijke schoonheid die zijn weerga niet kent. Vol in de roos, dit is echte muziek!
In de documentaire van Aja (heb ‘m natuurlijk zelf ook, op DVD) zegt Ian Dury:
Well, Aja’s got a sound that lifts your heart up.. and it’s the most consistent up-full, heart-warming.. even though, it is a classic LA kinda sound. You wouldn’t think it was recorded anywhere else in the world. It’s got California through its blood, even though they are boys from New York.. It’s a record that sends my spirits up, and really when I listen to music, really that’s what I want.
Victor Feldman speelt een geweldige solo over een paar eenvoudige septiem-akkoorden. Maar wel voorzien van een tweetal waanzinnige modulaties in het midden en op het eind. Feldman speelt trouwens ook op het geweldige album Swordfishtrombones van Tom Waits. Om maar iets te noemen. Het moge duidelijk zijn dat de complete bezetting van dit nummer, een waar peloton, op het toppunt van hun kunnen speelt. Iets om trots op te zijn tot het einde der tijden!
Na het laatste refrein wordt het eerste deel van het refrein in een variatie op herhaling gespeeld terwijl de backvocalisten telkens “so outrageous” benadrukken. De gedumpte partner krijg heel vilein van de backvocalisten zo nog een trap na. Tom Scott speelt er een geweldige saxofoonsolo dwars overheen.
Tot zover het openingsnummer van Aja. Volgende keer: de gelijknamige titeltrack van Aja.
Geef een reactie