Dit credo ‘We have no art’ komt … wait for it… van een non! Ik heb niets met het geloof, laat staan met nonnen, maar mijn god, lange leve de controverse!
Zuster Corita Kent dreunde het mantra vaker op dan het Onze Vader. Een mantra dat in alle volledigheid zo luidt:
We have no art
We do everything as good as we can
Waarmee mijn favoriete non haar tong en middelvinger richting de kunstelite uitstak.
Corita Kent zag geen onderscheid tussen hoge en lage cultuur. Amen!
Is het eindproduct dan niet interessant? Natuurlijk wel maar het enige dat jij als maker, als kunstenaar kunt doen is werken, er de uren instoppen. Hoewel ons nonneponnetje dat Plork plachtte te noemen, een samentreksel van de woorden Play en Work. Want lol is daarbij heel belangrijk. Anders hou je het niet vol en is er geen reet aan.
Ze verzon ooit 10 regels en zei erbij: “there should be new rules next week”:
Ik moet denken aan mijn tijd bij de band MAM begin 90-er jaren. Ik ging als de brandweer. Ik verzon de ene doldwaze gitaarpartij na de andere. Ik genoot van het proces, van het rommelen in de studio, het zoeken naar sounds. En live optredens, een uitverkocht Paradiso Grote Zaal onder andere (voorprogramma The Scene). Wat wil een mens nog meer? Raaphorst was 100% happy.
De algehele sfeer die rond de band hing was zonder meer ongezond te noemen, de uitspraak “dit zal toch wel geen succes worden” viel regelmatig. Als je er zelf al niet in geloofd, dan zal het dus nooit wat worden. *zucht*
Corita Kent heeft wel een gezonde mentaliteit. En ik ben het 1000% met haar eens dat het om het proces gaat, om het werk gaat. Het eindproduct is namelijk iets voor het publiek die maar moet uitzoeken of ze het mooi of niet mooi vindt. Dat is niet aan de maker. Dat Miles Davis met Kind of Blue een meesterwerk heeft gemaakt is leuk voor hem. Maar hij ging daarna ook gewoon weer door. Ik hoop niet voor Miles dat ‘ie telkens dacht: “als de mensjes dit maar ook een meesterwerk zullen vinden.”
Als maker kun je alleen maar dingen maken. De rest is bijzaak, bijvangt. Of ze je nu zien als een groot kunstenaar of niet, het maakt geen ene reet uit. Mevrouw de non heeft gewoon gelijk: er is alleen maar werk.
En de kunst die ze zelf maakte? Die was te gek! Ze zag opwinding en schoonheid in typografie, in krantenknipsels, in mozaïek vormen, abstracte vormen, in het hergebruik van teksten, cut-up, sociale statements … ze was belangrijk voor de pop art beweging.
Ze heeft een onwaarschijnlijk te gek oeuvre nagelaten en velen geïnspireerd. Zoals je in onderstaande video kunt zien gaf ze ook les en leverde dat te gekke werken op.
Haar 10 regels neem ik als een soort 10 geboden ter harte. Plezier hebben in je werk, dat is de sleutel voor mij. En met mijn hand op mijn hart kan ik je mededelen dat ik altijd alles geef in mijn producties. Heel mijn hart stop ik erin. En meer kan ik niet doen. De rest is aan jou. Ontvang of negeer.
Geef een reactie