Er is niets lekkerder dan verandering. In de muziek, in de kunst, in het leven, alles draait om het herhalen van het bekende en het doorbreken daarvan. Het is als jeuk hebben en dan gaan krabben om die jeuk te doorbreken. Of het bonken met je kop tegen de muur en er dan mee stoppen. Die opluchting geeft een kick.
Eergisteren was het snikheet en ik moest naar de tandarts. In de wachtkamer hield ik me rustig. Maar toen ik de ruimte van de tandarts binnentrad kwam een koude lucht me tegemoet. Aircooooo! Heeeerlijk!
Zulk genot mis je als alles altijd maar hetzelfde blijft. Als de temperatuur overal altijd maar hetzelfde is zul je nooit meer genieten van veranderingen in warmte. Je mist dan het genot van jezelf te kunnen opwarmen of het zoeken naar verkoeling.
Daarom is een verslaving ook zo waardeloos. Je kunt niet genieten van een constante herhaling, dat bestaat niet. Tenzij je dat patroon dus doorbreekt. Control freaks zijn ook een soort verslaafden die afdwingen dat de dingen altijd maar hetzelfde blijven. Of zal het zo zijn dat voor verslaafden en control freaks het doorbreken van de herhaling niet geldt?
Een mens moet uitgedaagd worden. Moet nieuwsgierig zijn. Iets zit niet helemaal lekker en dus probeer je daar wat aan te doen. En het is lekker als dat dan lukt. Het is de voedingsbodem van kunst, van wetenschap, van menselijkheid, die nieuwsgierigheid en het verlangen naar iets anders, iets beter.
Goeie muziek zit vol spelletjes spanning versus ontspanning. Het is die dynamiek die wij mensen nodig hebben. Comfort is heerlijk maar kan als zodanig alleen maar gevoeld worden als we af en toe geprikkeld worden door een klein ongemak. En het inlossen daarvan geeft de kick.
Geef een reactie