Van de week sprong ineens een gedachte in mijn hoofd over waarom mensen zo graag bij groepen willen horen. Wat de groep beoogt te doen werkt eigenlijk precies andersom. Hoor je bij een groep dan denk je dat je veilig bent. Maar dat ben je niet, want al snel verschil je van mening met de groep, wijk je er toch van af. Hoe goed je ook nagedacht hebt over de dingen, je blijkt toch een iets anders mens te zijn dan het groepsmens dat van je verwacht wordt.
De groep is goed voor wie in de groep gelooft, maar doe je dat niet dan lig je eruit. Er zal niemand om je huilen. En al helemaal de groep niet. Eigenlijk bestaat de groep niet. Want een groep is een abstract iets, met een abstract doel. Neem bv een voetbalgroep die heeft afgesproken: wie bij onze groep komt moet willen winnen.
Een groep gaat altijd door. Je denkt bij een voetbalclub te horen maar dat is niet waar. Die voetbalclub zal blijven bestaan, ook al ga je er vanaf. En die voetbalclub vindt je een sukkel als je tijdens de wedstrijd bedenkt: hey, eigenlijk maakt het geen reet uit of we winnen of verliezen.
Dus als je bij een groep denkt te horen, zit dat puur tussen jouw oren. De groep geeft niets om jou, tenzij je de groepsregels 100% naleeft.
Een vrij mens laat zich toch niet zo makkelijk inperken?
Geef een reactie