Het “saaie” White Album

De nieuwe mix van het legendarisch Beatle-album The Beatles zal niemand ontgaan zijn. Mij ook niet. De remix, uitgevoerd door de zoon van Beatle-producer George Martin, Giles Martin, levert een nieuwe ervaring op. Met minder compressie dan het origineel, directer en ruisvrij. The Beatles kun je met gemak de ultieme popgroep noemen, zij hebben zowat alles uitgevonden wat we vandaag de dag nog precies zo doen. En dit album levert het bewijs. Het klinkt als een klok en de muziek is tijdloos.

Het is het album dat iedereen vanwege de hoes The White Album is gaan noemen.

George Martin was helemaal niet blij met het album. George dacht na Sgt. Pepper opnieuw te kunnen uitpakken met orkesten en slimme arrangementen maar de Beatles wilden experimenteren en een totaal andere kant op gaan. The Beatles hadden Martin eigenlijk nauwelijks nodig voor dit album, zo vertelt zijn zoon in dit interview:

The Beatles lieten zich totaal niet leiden door hun succes en het publiek. Ze deden gewoon waar ze zin in hadden. Daarin zijn ze volslagen uniek. Dat getuigt van lef! En het leverde een reeks totaal op zichzelf staande albums op waarin het experiment flink werd opgezocht. We hebben het er nu nog over, precies 50 jaar na dato.

Technicus Ken Scott heeft in zijn geweldige boek Abbey Road To Ziggy Stardust uitgebreid over de legendarische sessies geschreven, waaronder dit:

The thing that no one can quite comprehend is that The Beatles’ sessions could often be boring. It could feel like absolutely nothing was happening for hours after hour. At times the band could be difficult to work with. In fact, most of the older studio staff did not want to work on Beatles projects.

Zijn verhaal lijkt op dat van andere technici die ik ken en waar ik bijvoorbeeld zelf ook meegewerkt heb. Experimenteren, langdurig zoeken, daar hebben veel technici het geduld niet voor. Die willen duidelijkheid in plaats van muzikanten die in de speeltuin (lees: studio) hun experimenteerdrift tot het maximum benutten.

Ik kan me alles bij het maakproces van het White Album voorstellen. Er is namelijk maar een manier als je muziek opneemt in de studio en dat is doorgaan totdat je denkt dat je iets fantastisch in handen hebt. Voor minder moet je het niet doen, deden The Beatles namelijk ook niet. En Auto-Tune en allerlei gladde studiofoefjes heb je niet nodig. Dit album levert het bewijs: