Wat internet ons met name heeft gebracht is dat het niches mogelijk maakt, waarmee er ook aandacht voor Het Kleine kwam. Een revolutie! Zaken die de bestaande media nooit en te nimmer zullen behandelen. TV, radio, kranten en magazines zijn mainstream media en geheel afhankelijk van de smaak van de massa. Daarom draait het daar altijd om kijk-, luister en leescijfers. Online voor een deel ook natuurlijk (lees: commerciële websites), maar niet altijd want de massa doet het puur voor het feit Dat Iets Moet Gebeuren. Mensen die het puur uit liefde maken en zich niet laten afleiden door het aantal oogballen.
Neem bijvoorbeeld de bloggers. Ze lijken een beetje te worden weggedrukt door Twitter en Facebook maar ze zijn er gelukkig nog altijd. En iedereen met een blog moedig ik dan ook aan. Het is beter een blog bij te houden dan iets op Twitter of Facebook te zetten, vind ik. Een blog is echt compleet van jou.
Zodoende is er online goeie muziekjournalistiek te vinden die zich niet beperkt tot het abstract beschrijven van muziek maar echt muzikaal inhoudelijke diepgang kent. En veel van die nieuwerwetse muziekjournalisten zijn zelf muzikanten die gewoon dieper inhoudelijk willen graven. Die snakken net zo goed naar diepgang als ik dat doe en zijn het dus zelf gaan doen. Zij drukken zich niet uit in vage poëtische termen maar gaan echt muziektechnisch in op de zaken.
Neem bijvoorbeeld de geweldige podcast Dissect, zoiets zul je echt never ever ooit op de radio horen:
En ook op YouTube stikt het van de muziekwizards die met feiten komen die je simpelweg nergens anders tegenkomt. Sommigen verdienen er zelf een boterham aan, via bv advertenties, merchandising verkoop die YouTube tegenwoordig mogelijk maakt en Patreon waar fans rechtstreeks YouTubers financieel ondersteunen.
Zo smul ik van Rick Beato, of neem een Adam Neely die echt heerlijk inzoomt op muzikale idiomen, zoals in deze prachtaflevering:
Of neem het blog Idiotlust dat het album The Idiot van Iggy Pop tot op het bot uitdiept. Zo zijn er trouwens vele blogs. Niet alleen wordt de muziek uitgeplozen op basis van melodie, harmonie en ritmiek, ook worden het gebruikte instrumentarium tot op het bot uitgezocht.
Het is alsof je een virtuele muziekwereld binnentreedt die onnoemelijk groot is maar toch onbekend is bij dat andere grote publiek. So be it.
P.S. Ook aardig om te noemen in dit kader deze aflevering van de podcast De Machine welke ingaat op de muziekbladen anno 2019 (showstopper: die stellen volgens de heren Atze de Vrieze en Niels Aalberts geen ruk voor):
Geef een reactie