Vandaag besloot ik met mijn gezinnetje het nieuwe normaal te testen. Een wandelingetje op afstand door het Haagse Bos. “Hè, wat zeg je?” Bij de Waterpartij trok ik bovenstaand fotootje. Je ziet het. Dat groen! En die rust!
Wie een boswandeling door het Haagse Bos maakt weet ook dat als ‘ie het gehele bos wenst te doorkruisen de Laan van Nieuw Oost-Indië halverwege zal moeten oversteken. Ik vind het wonderlijk die mix tussen natuur en de grote stad die gewoon altijd maar doorraast. Zelfs in het nieuwe normaal.
Het Haagse Bos is een fijn bos waar ik graag kom. Ook omdat je hem per fiets kunt doorkruisen. En toen mijn dochter nog klein was gingen we vaak naar de kabelbaan dat er altijd mooi en natuurlijk uitgelicht bijligt.
Huis ten Bosch is natuurlijk ook een bezienswaardigheid als zijnde een geinig kasteel. Menig goed opgevoed Hagenees staat daar toch regelmatig door het hekwerk te turen in de hoop een glimp van Willempie op te vangen die bijvoorbeeld zijn dochters naar binnen roept omdat de nasi opgediend wordt. Ik mag hopen op z’n Haags want die knaap is tenslotte net als ondergetekende opgevoed door de heren Koot en Bie. Maar ik moet bekennen dat afgezien van de lakeien die zich bij het hek kapot staan te vervelen ik er nooit iets van beweging heb gezien. Wat dat betreft kun je voor sprookjes dus maar beter naar de Efteling gaan.
Geef een reactie