Het lied als vorm, rijm, herhaalde elementen (refreintje) is een hele oude beproefde vorm. Het bestaat zolang als wij zingen.
Op rijm zingen is de vorm. Dat wat we in de sixties popmuziek zijn gaan noemen vanwege de invloed die het had op de jeugd. Popmuziek werd een vorm van verzet en verandering. Tegen de vertrutting van de jaren 50, tegen de oorlog in Vietnam.
Eigenlijk staat het lied op zichzelf. Het vertelt een verhaal op rijm. Het hoeft niet meer te zijn dan dat. Het kan het bezingen van gevoel zijn. Zoals de blues. Een in een lied gepropt klein verhaal heeft een universele kracht want wat iemand bezingt is vaak een spiegel voor anderen die hetzelfde hebben meegemaakt, er ook zo over denken, het ook zo voelen. Een lied verbindt.
Ik denk dat elke liedschrijver weleens twijfelt over het nut van het schrijven van een lied. Het overkomt mij ook af en toe. Maar een lied schrijven heeft altijd zin. Net zoals een blogpost schrijven altijd zin heeft.
Schrijf dat lied. En dan nog een.
Geef een reactie