Frank Meeuwsen vraagt zich af of zijn blog een kladblok is.
Na mijn blogpost van gisteren kreeg ik wat opmerkingen. Inderdaad, mijn blog is mijn plek. Mijn plek voor notitie. Een blog als notitieblok noemt Erwin Blom het. Dat zou het prima kunnen zijn. Dat is het al twintig jaar. Zonder pretenties. Zonder groots vooropgezet plan. Natuurlijk heb ik dat wel een paar keer een beetje afgetast. Zoals mijn serie over WordPress en het indieweb. Zoals de Mastodon startgids. Maar ik heb niet het geduld om dit jarenlang bij te houden.
Ik zou zo’n startgids niet zien als een kladblok maar als iets definitiefs. In zoverre iets online definitief kan zijn. Want eigenlijk is een blog net als Wikipedia een veranderlijk iets. Hoewel het bloggen natuurlijk staat voor het gemakkelijk publiceren van artikelen, self-publishing, het staat ook voor het gemak van het editen van die stukken.
Een blog is juist zo fantastisch omdat je het continu kunt aanpassen. Misschien stel je je mening bij en wil je de blogpost een beetje editen. Of je linkt er naartoe vanaf een nieuwe blogpost met een herziene mening of nieuw inzicht. Op een blog kun je de dialoog met jezelf aangaan. Een blog laat op die manier het veranderde zelf zien.
Voor mij is het kenmerk van een kladblok dat ik dat juist niet aan anderen wil tonen. Wat er in het klad staat kan misschien ooit iets worden. Ik heb heel veel kladblokjes. Het overgrote merendeel daarvan is troep en zal nooit resulteren in iets dat de moeite waard is voor een blogpost.
Wat er op mijn blog terecht komt beschouw ik als de definitieve versie. Het feit dat de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag mijn blog beschouwt als cultureel erfgoed vind ik daarom een mooi compliment. Op mijn blog geef ik vorm aan mijn gedachten, presenteer ik wat ik doe en filosofeer waarom ik het doe.
Een blog doet wat mij betreft absoluut niet onder voor andere typen media. Een blog is voor mij net zo waardevol als het oeuvre van een schrijver of muzikant. Ik beschouw mijn blog dan ook als mijn oeuvre.
Mijn blog is een verlengstuk van wie ik ben. Als een soort stem, een soort ziel, een soort lichaam. Ik ben hier in mijn meest affe vorm als ik wil en kan zijn op dit moment.
Geef een reactie