20 jaar zonder systeemplafond

Precies op de dag af, vandaag 20 jaar geleden meldde ik me bij de Kamer Van Koophandel om mijn handelsnaam Melodiefabriek in te schrijven. Die naam werd prima bevonden alleen vroeg de medewerker van de KvK zich wel hardop af of ik bekend was met de naam The Music Factory, TMF. Ja die naam zei me wel wat. En nee, ik verwachtte niet dat er gezeik zou komen over de naam.

De andere handelsnaam die ik liet registreren was mijn eigen naam.

Inmiddels is TMF al meer dan 10 jaar ter ziele. Flauw grapje. Heel veel bedrijven houden ermee op. Soms noodgedwongen en soms gewoon omdat men zin in iets anders heeft. Als ik zin in iets anders heb dan doe ik dat gewoon. Ik hoef als zelfstandige zonder personeel geen werknemers zien te overtuigen van een nieuwe richting. En ik ben ook niet afhankelijk van een werkgever die voor mij bepaalt wat ik wel en niet moet doen. Natuurlijk ben ik afhankelijk van wat de opdrachtgever wil, maar ik ben vrij om te bepalen of ik met die opdrachtgever überhaupt wel wens samen te werken.

Toeval speelt een grote rol in ieders leven. Juist daarom probeer ik te profiteren van de keuzes die ik wel zelf kan maken. Ook al is dat soms best lastig want er spelen allerlei belangen die afgewogen moeten worden zoals plezier, geld, artisticiteit, tijdsdruk, visie, etc. Maar dingen die lastig zijn geven aan dat ze belangrijk zijn. Je moet ze dus gewoon doen, er zit niets anders op. En ik doe ze liever zelf dan dat ik een ander laat beslissen.

Maar waar ik deze dagen vooral aan denk zijn Henny Vrienten en Wim de Bie waarmee ik op het eind van hun levens nog bijzonder prettig heb kunnen samenwerken. Het stemt me triest dat dat nooit meer zal kunnen maar aan de andere kant is het een hele vette reminder dat het leven te kort is om belangrijke dingen uit te stellen.

Ik weet drommels goed wat belangrijk voor mij is.

Dear Eva,

It will be almost a month since you wrote to me and you have possibly forgotten your state of mind (I doubt it though). You seem the same as always, and being you, hate every minute of it. Don’t! Learn to say “Fuck You” to the world once in a while. You have every right to. Just stop thinking, worrying, looking over your shoulder, wondering, doubting, fearing, hurting, hoping for some easy way out, struggling, grasping, confusing, itching, scratching, mumbling, bumbling, grumbling, humbling, stumbling, numbling, rambling, gambling, tumbling, scumbling, scrambling, hitching, hatching, bitching, moaning, groaning, honing, boning, horse-shitting, hair-splitting, nit-picking, piss-trickling, nose sticking, ass-gouging, eyeball-poking, finger-pointing, alleyway-sneaking, long waiting, small stepping, evil-eyeing, back-scratching, searching, perching, besmirching, grinding, grinding, grinding away at yourself. Stop it and just 

DO


brief van Sol LeWitt brief aan Eva Hesse

Abonneer je op mijn berichten

Bepaal zelf de frequentie waarin je mijn artikelen wilt ontvangen (direct, dagelijks of eens per week). De link om dit in te stellen vind je in de bevestigingsmail.

Reacties

2 reacties op “20 jaar zonder systeemplafond”

  1. Jaap Boots avatar

    “Word” zeiden rappers dan, vroegah.

  2. Huub Koch avatar

    Heerlijk zo’n flauw grapje over The Mother Fuckers. ;-)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.