“We’ll fix it in the mix”

Het was vroeger een veelgehoorde uitdrukking in de opnamewereld: “we’ll fix it in the mix.” Wat niet het geval was want in de mix kon er helemaal niet veel gefixt worden in het analoge tijdperk. Inmiddels kan dat digitaal wel. Recentelijk is daar AI bijgekomen en kunnen we bijvoorbeeld zelfs in een volledig mix, zonder dat we beschikken over de losse sporen, een stem vervangen door een andere stem. Hoewel dat nog altijd gepaard gaat met wat artifacts, de techniek gaat zienderogen vooruit.

Je kunt een olifant door een porseleinkast laten walsen om vervolgens alle delen porselein weer aan elkaar te lijmen, maar is dat slim?

Het komt regelmatig voor dat ik audio-opnames ontvang waarin ik de microfoon hoor poppen. Dat poppen wordt veroorzaakt doordat een medeklinker in de stem teveel lage frequenties voor de microfoon genereert en dus een gigantische basboost oplevert. Het signaal piekt zelfs zo sterk dat het vervorming op de microfoon-input kan veroorzaken en zodoende de opname gruwelijk kan vergallen.

De oplossing is simpel: schuif een windscherm over de microfoon en/of zet er een popfilter voor. Dit kost vrijwel niets en bespaart heel veel ellende achteraf.

Waarom moeilijk doen?

Ik durf te wedden dat AI ervoor gaat zorgen dat hele volksstammen zullen denken dat het niet langer belangrijk is om iets goed op te nemen omdat men wordt voorgelogen dat je alles achteraf kunt fixen. Softwarefabrikanten maken ons wijs dat kennis en kunde niet langer de belangrijkste factoren zijn om tot iets moois te komen maar dat dat de software is die zij verkopen. Ze verkopen een illusie. Het moet ons doen geloven dat je gemakzuchtig tot de mooiste resultaten kunt komen. Zolang je maar betaalt.

Waarmee ik mijzelf overigens niet wil neerzetten als een soort calvinistische harde werker. Als jij geen moeite wilt doen, prima, gewoon niet doen. Mijn punt is: ik geloof niet in gemak. Tuurlijk, soms heb je mazzel. Maar gemak als zodanig levert ook geen genot op als je een creatief maker bent. Creatievelingen zoeken het ongemak juist doelbewust op. Dat begint al met het idee dat ze iets nieuws willen maken. Niet “meer van hetzelfde”, zoals de meeste mensen prima vinden.

Here we are now, entertain us.

De computer is een geweldig middel voor het automatiseren van allerlei kutklusjes maar dat het de creativiteit zou vergemakkelijken is een leugen. Het creatieve proces is namelijk een zoektocht. Dit stelt hoge mentale eisen. Je zult in het creatieve proces soms helemaal vastlopen. En je zult fouten maken. Maar juist hierdoor kom je mogelijk tot iets nieuws omdat je jezelf dwingt om de problemen op te lossen.

Velen denken dat creatievelingen zo creatief zijn omdat ze soms een ingeving krijgen. Maar een ingeving levert helemaal niets op zonder uitvoering. En die uitvoering, dat is de kern. Het gaat om het doen. Creativiteit is een werkwoord.

Drol

Software wekt de schijn dat je een drol kunt polijsten. Voor een deel is dat zelfs waar. Waardoor veel mensen zich niet langer geroepen voelen om beter te worden, om bijvoorbeeld goede opnames te maken, omdat de computer hun shit kan verbeteren.

Maar geen moeite hoeven doen, is niet leuk. De interesse missen om iets nieuws te willen leren. Om iets te willen verbeteren. Om kennis en kunde op te bouwen. Wordt de lol in het leven niet veroorzaakt door nieuwsgierigheid? Ik denk soms bij mensen die zo naar gemak verlangen: je kunt maar beter iets anders gaan doen.

Muziek maken, podcasts maken, makkelijk is het niet. Je moet volhardend zijn. Het kost je jaren om er echt goed in te worden. En je zult nooit op je lauweren kunnen rusten. Altijd valt er weer iets nieuws te ontdekken. Nou, te gek toch? Wat wou je anders met je tijd gaan doen dan?