Godskolere zeg wat was het toch godsgruwelijk lekker om een week lang zonder de computer te vertoeven.
Een Hagenees en een geïmporteerde brabo in de relax op Rhodos.
Met applaus geland. En onder applaus de restaurants verlaten. Met taxiritjes langs een azuurblauwe kustlijn als toetje.
Twee boeken mee. ‘De wereld als trommel’, het levensverhaal van de ik-heb-peper-in-mijn-reet-drummer Han Bennink. En ‘Septuagenarian Stew: Stories and Poems by Charles Bukowski’, die ik jarenlang voor de helft uitgelezen in de kast had laten staan.
Het speelde nog door mijn hoofd, wat zou Bukowski doen als hij nu nog zou leven? Zou ‘ie een blog hebben? Gratis leesvoer dagelijks van Bukowski? Met de mogelijkheid ‘proost Chinaski!’ eronder te reaguren? Niet voor te stellen.
Het had zo kunnen zijn.
Bukowski gebruikte een computer met veel plezier de laatste jaren van zijn leven. Had kritiek op de uitwisselbaarheid tussen verschillende systemen zoals die van IBM en Apple. En dacht na over de toegankelijkheid ervan zodat werken ook in de toekomst in omloop kunnen blijven. Charles zag zelfs een succes van het e-book voor zich.
We schrijven 1991…
2009 – Beste Charles, dankzij al die klote bedrijven die, net als toen jij nog leefde, zich zo druk bezighouden met geldgraaien via patenten en Digital Rights Management op e-books is het nog steeds niet zover. Gelukkig hebben we tegenwoordig een hele grote groep piraten die voor de vernieuwing zorgen. Jouw wens zal dus ooit uitkomen. En potdikkie man, vrijheid, dankzij de weblogs. Je hebt tegenwoordig geen uitgever meer nodig. Proost Chinaski!
Charles, Hank, hij zou zich heden ten dage helemaal de konijntjes bloggen.
Maar goeds, ga het maar allemaal lezen, elders, want ik heb het niet verzonnen, klik: ‘Charles Bukowski, William Burroughs, and the Computer‘
Geef een reactie