Wat een roemloze dood voor een muzikant. Meestal lees je over drugs drank etc etc. Maar uitglijden in de douche is wel heel zuur om zo jong nog aan je einde te komen.
Aan de andere kant weten we nog niet of hij misschien toch onder invloed was toen hij viel.
bron
Dit commentaar las ik op NU.nl onder een stuk over Charlie Colin, bassist van de band Train, die op 58-jarige leeftijd onder de douche ten val kwam met als gevolg dat bij hem de lichtjes uitgingen.
Het blijft giswerk wat er dan gebeurt als je het zelf niet hebt meegemaakt. Volgens Jules Deelder zaliger gaan de lichtjes niet uit maar juist aan:
Als je dood gaat, gaat het licht aan. Ja tuurlijk, dan gaat het aan! Dan blijkt dat we hier in het duister hebben gelopen.
bron
En nu dan weer terug naar die eerste quote, die ‘roemloze dood voor een muzikant.’ Ik word van dat soort valse romantiek altijd een beetje kriegel. Hoezo moeten muzikanten glorieus sterven? Zoals Brood? Bungeejumpen zonder koord? Of door zelfstandig een kogel door je kop te jagen zoals Kurt Cobain deed? Hij werd hierdoor gelijk erelid van de 27 Club. De held van Kurt, schrijver William Burroughs zei voor zijn dood over Kurt Cobain:
He was dead already
Hendrix was nummer twee van die 27 Club. Gestikt in zijn eigen braaksel. Noemen we dat glorieus? Op nummer één staat Brian Jones, verdronken in zijn eigen zwembad.
Het zijn de waanideeën van de rock ’n roll waartegen ik mij verzet. Dat het als romantisch en stoer wordt beschouwd wanneer een muzikant zichzelf naar de kloten helpt.
But when I do my suicide for you
Herman Brood – Rock ’n Roll Junkie
I hope you miss me too
UPDATE: Ik vergat nog iets te melden. Het was eigenlijk mijn eerste gedachte bij die opmerking. Komt ‘ie: waarom zouden muzikanten anders moeten sterven dan andere mensen? Of je nu muzikant, loodgieter, of levend standbeeld van beroep bent geweest, je sterft wat mij betreft op dag X op manier Y. Zonder glamour, gewoon net als iedereen.
Geef een reactie